Môôi helder, zommers weer, joar’n vieftig. Fluitend fiets ik, met de kràànt’ntesse an ’t stuur, oaver de Loarnseweg, ôônderweg van Mertiens noar Nösjehan. Nog een paar kràànt’n en ik kan veerder trèè, noar Meijermansdrèèi. In de veert’n zee ‘k ze lôôp’n, ne grôôte koppel zwartbôônt’n, de beeste van Cats. Die zeej’ neet völle op ’t Hoolterbrook. De weg noar Loar’n is nog een smal teerweggetje. Niks autoweg of A1, niks Cats meer. Ie fietst er rôônd in de wiedse stilte van ’t Hoolterbrook. Doar hè ‘k ’n ofslag, èèm’n tuss’n de bèire buskes duur en doar lig de boerderieje van Piet en Jantje Cats, erve Zorgvliet. Aarige lèu, allèène zie proat een betje deftig. Det kan ôk neet ààns, het bint Hollààndse boer’n. De kràànte schoef ik um de duure van de kèèsmaakerieje hen. Met de löch van de varse kèèze in ’n nèuze, fiets ik dezelfde weg wierumme op Nösjehan an. De boerdrieje van Cats, vaake bin ‘k ter in latere joar’n e wes, um kèèze te haal’n, vuur Wim van Kieft’nbeelt. Lekkere boer’n kèèze, mà die tied is weg e vleuig’n. De femilie Cats wont er à lange neet meer. Later kwam ik ter biej de femilie Veelthuus, in ’t goeie pak en wörd’n dan of e lebbert duur ne koppel onmeunige grôôte hôônne. Één dinge is altied hetzelfde blèèm’n. Ie wadd’n der altied welkom. Det is noe neet ààns. Biej Gerrie Marsman is iedereene welkom. Gerrie steet, met een rôôd, lachend gezichte, altied kloar met koffie en hapjes en neet te wèinig. Ôk ne borrel zal ze oe neet onthôôld’n. Starker nog, zie wèèt hèèl good, dàj’op één been neet könt lôôp’n. Wèèj’, wat noe zô môôi is, zie heult à joar’n nen ôôlejoarsvisite. Dit joar op 28 december. De hooltkörve, rôôndum’ de boerderieje zölt dan wier bràànd’n. Tèèg’n uur of zèume kômt de midwinterhoornbloazers um in het tweiduuster, te bloaz’n oaver het wiedse Hoolterbrook. De deepe klàànk’n schreeuwt um lech. Het geluud dreg veer tut an Hoolt’n. Noa ’n tiedje goat de hoornbloazers wier noar binn’n en dan wordt er, biej keers’n en gedèèmpt lech, môôie ôôle verhaal’n verteld uut de tied, det de lèu nog rôôndleup’n met ’n beestevel um de hoed en de hàànne nog neet deepe in de tesse konn’n stekk’n. De lèu zocht’n de warmte biej mekaa in het schiensel van een schamel vèurke. Ôôle verhaal’n uut de tied van opoe en opa. Het ééne verhaal, haalt het ààndere an en zô kom ie, tuss’n de midwinterhoorns en ne bol wors, tut bezinning. Èèm’n het jachterige achter oe loat’n, èèm’n trugge kiek’n op wat is e wes. Èèm’n preum’n an vroggere tied’n en dan de keulte wier in. Àj’ der één keer bint e wes, sloaj’ nôôit wier oaver. Midwinterhoornklàànk’n, met ôôle verhaal’n, an de Loarnseweg 106 in Hoolt’n. Iele komt toch? Ik bin der, al was ’t allèène mar um wat vuur te drèèg’n , wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
