Er is een sociaal akkoord bereikt tussen kabinet, werkgevers en werknemers. De bonden stemmen in en ook de Nederlandse bevolking, zo blijkt uit een eerste peiling. Het akkoord gaat wel ten koste van de uitvoering van het aanvullend begrotingsakkoord. Je weet wel die 4,3 miljard extra bezuinigingen om het begrotingstekort binnen de 3%-norm te krijgen. Is dat begrotingsakkoord net als de andere 12 akkoorden van het afgelopen jaar nu definitief naar de prullenbak verwezen? Nee, nee, het wordt uitgesteld tot augustus… Verwacht wordt dat wij nu volop vertrouwen krijgen, aan het besteden slaan, er een impuls aan de economie gegeven wordt, en Nederland weer op de been komt. Joh, dat ze dat niet eerder bedacht hebben! Wel wordt deze zomer geëvalueerd of onderzocht of deze droom ook werkelijkheid is geworden. Zo niet, dan voorspel ik een nieuw akkoord met ‘betere’ maatregelen om de heilige 3%-norm vast te houden. Misschien kan onderzocht worden of een aanvulling in de Dikke van Dale bij de betekenis van ‘akkoord’ zinvol is. Akkoord: afspraken waarop je schaamteloos mag terugkomen?
Doen Rutte c.s. jullie niet denken aan een, vrolijk lachende, wie-maakt-me-los-marktkoopman? ‘Het moet een onsje minder, mevrouw! Maar om niet alleen krom te liggen, doe ik er een trosje bananen bij. Maar ik wil geen onsje minder, ik kom nu al niet rond en u hebt geen bananen! Wilt u dan een bosje trostomaten om het rond te maken? Of een pond gehakt met gratis zakjes gehaktkruiden? Maar ik ben vegetariër! Dat geeft niks mevrouw, de kruiden zijn onbeperkt houdbaar!’ Ik bedoel te zeggen dat ik geen visie zie. Geen lijn. Of zou dat de lijn zijn? Ons kabinet gaat van geleiderail naar geleiderail, vliegt van links naar rechts over de weg, en de akkoorden vliegen je dito om de oren. Dat lijkt gezien de samenstelling logisch, maar een bestuurder moet zijn busje op de weg houden zonder een gevaar voor zichzelf, zijn passagiers en anderen te worden.
Het mes is gelukkig wel aan twee kanten bot. Er is ook afgesproken dat er nog gekeken kan worden naar mogelijkheden om de pensioenopbouw minder te beperken. De sociale partners krijgen maar liefst zes weken de tijd om dit te onderzoeken. Dat lijkt me ruim voldoende, want zo ingewikkeld is de materie niet… Bij pensioenfondsen moet de rekenrente, die wordt gehanteerd om te bepalen hoeveel ze in kas moeten hebben, stabieler worden. Nee, geen vaste rekenrente, maar ook niet een rente die afhankelijk is van de grillen van banken. Nader onderzoek is nodig. Het lijken gouden tijden te zijn voor onderzoeksbureaus. Wellicht kunnen ze ook onderzoeken wat de gemiddelde houdbaarheid van een akkoord in Nederland is. Of waarom er pas onderzoeken gedaan worden als de beslissingen al genomen zijn. Misschien kunnen ze ook onderzoeken of dat wel de juiste volgorde is. Wie weet zorgen zij dan ook voor die zo gewenste impuls aan de economie…
Herman Deijk
