Spaans benäuwd krèè ‘k het ter van. Tut grôôte schàànne môs ik bekenn’n dà ‘k het neet konne. Gelukkig, mien steun en touwverloat kan het zelf nog. Met éénen druk op de knop wördt alles in warking ezet. Het breg miej an het dèènk’n. “Jonge haalt miej èèm’n ne bos hoolt van de riezemiete.” Opoe is al een tiedje an het sjouw’n met zwoare emmers water, tuss’n de pôômpe op de delle en de kokkepot in het kokhuuske. Zie is krom egreut duur al det zwoare wark. Ne bos rieze van de miete haal’n ís neet het zwèuirste en het enigste wark. Ie magt de rieze ôk nog met ‘n iep, op ne poer, an heultjes houw’n. Het duurt nog à vuurdàj’, met ne klarre petrolie, de kokkepot an het bràànd’n hebt. As het water, noar een een tiedje an de kok kump geet de wasse der in. Met de regelmoat van de klokke môt det edrèèit word’n um alles mà good schôône te krieg’n. Greune zèèpe en het zakje Blauw bint de tèuvermiddeln in die tied. As het gehèèl an de kok is in de pot wördt de wasse der uut ehaalt en geet het duur ’n wringer. Biej môôi weer kan het dan uut word’n eleg op de Bleeke, of drèug’n an de wasliene. Het is nen hèèlen vuuruutgàànk, at de wat medernere wasmechien’n op de markt kômt. Wiej hadd’n der hèèmoa gen ne geschikte ruumte vuur en zô stun e biej ôôns in het keelderke biej de weckfless’n. Vuur ne hôôp lèu zal dit àmoa vrèimd in de oor’n klink’n, mar in de vieftiger, zestiger joar’n môss’n, vuural de vroole onmeunig völle tied spandèèr’n an de wasse. De keerls hadd’n ôk genog te doon. Alles gung nog met de hàànd. “S mäns vrog ter uut, met de fietse noar ‘t Brook hen melk’n. Vuurdet de melk de busse in gung, leup het duur ne ziejje, um het smeer achter te loat’n op de watte diet er in wörd’n eklemt. De katt’n wadd’n doar gek op. Vaake zag ie ze ’n ààndern dag lôôp’n met grôôte sliert’n watte achter zich an. Opa melk’n drei beesjes mà was ter twei moal daag’ns, uur’n met gangs. Vuur ôôns begint het feest as de melkboer langs kump. Met noar de febriek. Nog met peerd en waag’n. De melkboer löt de peere gewoon duur lôôp’n en in de gange slingert e de twei volle buss’n achterop de waag’n. “Kiek is èèm’n of de wasse à kloar is.” heur ik vanuut de kökk’n. Vrogger was neet alles better en makkelijker.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
