We zijn de eerste zes maanden van het jaar weer doorgekomen. Het was af en toe bibberen, maar inmiddels schijnt de zon volop, kleurt onze velletjes bruin, fleurt onze stemming op. Economisch is het nog immer bewolkt. Niet vreemd als iedereen in een oude Saab blijft rijden.
Ik geef er de brui aan, op alle fronten, behalve ontspanning. Zet een streep onder werken, schrijven, adviseren, bemiddelen, analyseren, inventariseren en ga in relax-modus. Maar ik ga ook de streep over, want voor ultiem relaxen moet je wat mij betreft in Frankrijk zijn. Wein, weib und gesang… maar dan in het Frans, het Dalida-gevoel. Kijken naar al het schoons van de natuur, en natuurlijk de wreedheid. Het trekt aan je voorbij als je op een doordeweekse Franse marktdag een terrasje pakt.
Ik laat een week of drie de boel jeu de boule. Daarna natuurlijk weer aan het werk, tenzij mijn kinderen eindelijk dat winnende staatslot gekozen hebben. Het is dus zeer waarschijnlijk dat ik gewoon weer aan de slag ga. Maar misschien ga ik wel dingen anders oppakken of andere dingen oppakken. Ophouden met pensioenperikelen, andere invalshoeken vinden. Wie weet. Ik zal er heel goed niet over nadenken de komende weken. Maar mijmeren wel, dat gaat namelijk heel goed samen met wijnproeverijen. Mijn bijdrage aan het economisch herstel van Europa.
Zo, ik maak er verder geen woord meer aan vuil, zijn het er eindelijk een keer precies tweehonderdvijftig (knap LJ?).
Inpakken en wegwezen.
Bonnes vacances!
Herman Deijk
