De terrass’n bint lös. De ciefers zakt nog neet, mà wiej wilt lèèm’n in de keet. De tekst op dit versje is al emaakt in januari vuurig joar, ôk de Nederlààndse versie steet kloar. Corona gôôi’n roet in ’t ett’n, mà noe mag het wier. Dus àmoa noar ’n Beelt, pakt een terrasje en loat het à vaste op oe in wark’n. Loaw we hopp’n det wiej het dit joar nog op ’n Beelt könt loat’n heur’n.
Ôôns Darp Hoolt’n.
Nen môôie foto, in zwart wit.
De karke, met doarvuur de Smid.
De ôôle Nölle, die ‘k nog ken.
Een èineke veerder Holterman.
Ik leupe der van kinds of an.
’T Is doar woer ik geboren ben.
Det darp, ik wèèt nog hoe het was.
Met dartig kinder in de klas.
De boeren mölk’n nog in ‘t brook.
De Jödd’nkarke, grof geweeld.
De waterpôômpe op Smidsbeelt.
Het was as in een sprookjesbo-ok
Refrein:
En biej het zààndpad van mien opa
Zag ik de ôôle piepe stoan.
Ik had er toen nog gen benul van
Dat det vuurgood vuurbiej zôl goan
Alles was nog zô gewoon
Ie zôll’n toch zeggen, niks an doon.
Woerumme, doar neet vuur ekèuzen?
Wat is ter toch verkèèrd egoan
Gen huuske hebt ze loaten stoan
Noe wont ze in betonnen dèuzen
Wat ze woll’n hebbn det hebt ze ekoch
Nog altied was det neet genog.
Vakàànties, vleegen oaver veer.
Goat toch terugge in de tied.
Ààns raake wiej de wereld kwiet.
Beste lèu, ‘t kan zô neet meer
Refrein
En biej het zààndpad van mien opa
Zag ik de ôôle piepe stoan.
Ik had er toen gen benul van
Dat det vuurgood vuurbiej zôl goan
Jonge leu vindt ’t hèèl gewoon
Stom loeren op ne telefoon
Zie swingt wat met. met de muziek
Natuurlijk, ’t is de nieje tied
Ik wil det ôôle nog neet kwiet
Het dut miej zeer a’k ter noar kiek
Ik zag hun oolders nog wier stoan
Biej de karmse op de foto. goan
En vuur ’t gemeentehuus stoan zingen.
Mien ôôle darp, het is neet meer.
Det dut nog alle daage zeer.
Allèène mà herinneringen.
Toen ik langs die ôôle Sikkenstroate
De boerenhuuskes wier zag stoan
Ik was een kind en kon neet wèten
Det het allemoal vuurbiej zôl goan.
Brexitdag, 31-01-2020.
Mans van Sangel
