Woekeren

Ik ga me de komende tijd wat nadrukkelijker bezighouden met het fenomeen woekerpolis. Iedereen schijnt er minstens één te hebben. Ik vraag me nog steeds af hoe dit beestje zijn naam heeft kunnen krijgen. Zoek naar de betekenis van woekeren, dan kom je, onder andere, ‘ongewenst snel groeien’ en ‘voortdurend groeien’ tegen. En wat is nou het bezwaar van een polis die voortdurend en snel groeit?

De realiteit is dat er op die polissen ‘gewoon’ te veel kosten in rekening zijn gebracht! Geen ongewenst snel groeiende kosten, maar gewoon (veel) te hoge kosten of kosten voor dekkingen waar je niet op zat te wachten. Het leed van de te hoge kosten en onnodige dekkingen is vervolgens nog verergerd door tegenvallende beleggingsresultaten. Er zijn inmiddels allerlei initiatieven genomen om de polissen weer te ontwoekeren, compensatie voor de consument te krijgen. Zeg maar een soort van schoonmaakdrift in het voorjaar, maar dan om je polissen opgeschoond te krijgen. Maar ik heb de stellige indruk dat de mensen met een woekerpolis, en dat zijn er naar verluidt veel, zeer veel, dat ontwoekeren vooral door anderen laten uitvoeren. Als ze er al iets aan doen! Niet helemaal onlogisch, want een beetje bezig zijn in de tuin en die ontwoekeren is leuker. Veel leuker dan met een verzekeraar bakkeleien over jouw compensatie. Dat win je toch nooit? En je hebt toch al wat compensatie gehad? Tja, iedereen moet zelf weten wat hij of zij doet. Maar is het nou handig en verstandig om je woekerpolis ongemoeid te laten? Natuurlijk, als je de ellende wegstopt in een hoekje van je brein, ontkent dat er iets aan te doen is, dan scheelt dat de nodige frustratie en irritatie. Maar wat nou als blijkt dat die compensatie die je al hebt gekregen ‘peanuts’ is? Dat je met een reële compensatie de complete irrigatie van je tuin kunt financieren? Dan praten we over pegels, pietermannen, pecunia, poen, big bucks, laaghangend fruit!! Maar je moet er wel wat voor doen, dat dan weer wel.

Maar dat doen, dat valt eigenlijk best mee. Zo veel stelt dat nou ook weer niet voor. Je geeft een goede adviseur inzage in je polissen. De adviseur gaat na welke compensatie haalbaar is. Daarna moeten we nog ‘even’ ons gelijk halen bij de verzekeraar en daar zijn kosten aan verbonden. Maar ook die kosten laten we door die verzekeraar vergoeden. Dus moet je uiteindelijk alleen maar voorfinancieren. Een dagje tuinieren levert je gegarandeerd meer spierpijn op.

En als je nou denkt dat er voor jou niets of niet zo veel te halen valt bij jouw verzekeraar, dat die kosten weggegooid geld zijn: we kunnen ook afspreken dat je geen kosten betaalt en dat we de te ontvangen compensatie samen delen. Kan ik mijn tuin ook een keer opknappen. Afijn, denk er maar eens over na, maar laat er niet teveel gras over groeien.