Eindelijk is het zô wiet. Wiej hebt winter. Wat heet winter. Vuur de èèrste kèèr dit joar wadd’n de weid’ns wit an e vrèuirne. ‘N hèèl’n dag môôi zunnig winterweer. Noe mar ofwacht’n of het duur zet, dach ik biej miejzelf. De gedach’n gung’n trugge noar winters van lang e lèène. De schnèè völ met bäkke teglieke uut de lôch en pal tèèg’n de wind in gung e wiej op skoole an. Op het schoolplein an de Tuinstroate leer à volop schnèè. Jammer, wiej konn’n der nog neet ech van geniet’n, want de belle gung en een half uur later heur’n ie het aap, noot, mies wier duur de skoole galm’n. In ’t spölkwartèèr was ’t raak en maak’n wiej ne gliebaane. Het was mar èèm’n of doar leer ne iesbane den ’t spekglad was. Netuurlijk wörd’n der ôk met schnèèball’n e gôôit. De mèisters dèud’n volop met. Doar wadd’n schnèèball’nwedstried’n tèèg’n de ààndre skoole. Het gung der fanatiek an touw. Zô of en touw vleuig ter ôk wal is ne bal met een steentje der in noar de ààndere kàànte. Het leup àmoa gelukkig good of en zô zat ie ’s middags, met rôôie wang’n van de keulte, wier in de klasse. Het blèèf mà schniej’n. Um half vèère kôw we met de wind in de rugge wier op huus an. Grôote dikke schnèèvlokk’n vlèug’n oe in het gezichte, aj’ met ne nôôdgàànk duur de Hôôge Stèège op huus an vlèug’n. Het gaf net een geveul oj’ vlèugels hadd’n. De wind wörd’n hoe langer hoe harder en hoe langer hoe keulder. Gelukkig was het weekend en kôw we der een paar daag’n van geniet’n. Het lik wal of al die winters in één kèèr an oe vuurbiej trekt. Zô wörd’n ik in drei’n zestig wakker. In de sloapkamer vrèur het 8 groad’n. De iespill’n höng’n 10 centimeter làànk biej miej an de book’nplàànke. Het dakraam krèè ‘k neet meer lös. Alles was vaste vrèurne. Vaa reup ôôns um te help’n, um de stèège wier lös te krieg’n. Doar was op sommige plaatsen meer as ne meter schnèè op mekaar e stèum’n. Wie begunn’n te grèèm’n en een paar uur later kôw we wier op darp an. Det was oaverà neet zô. ‘N Beusebarg is zwat ne wekke of e slött’n e wes. Het maak’n ôôns neet uut. Wie genött’n en trökk’n met de schlèè noar de Motieweg. Hèèl Hoolt’n was doar met de schlèè. Doar wörd’n neet e strèuit. Vandaage an ’n dag zeej’ det neet meer. Het iezern peerd hef vuurrang e krèèg’n. Det is iets, wà ‘k nog wal is ne kèèr wier met zôl will’n maak’n. Ja, mà dan möt er èèrs schnèè weer en dan möt de lèu doar, der ôk an met will’n wark’n. Wat een genèuzel. Het hef nog mar één’n nach e vrèurne en achter in de wekke wil ’t à wier rèèg’n. Ik möt er neet an dèènk’n. Is det noe winter, wis en waarachtig neet.
De Vèèrkàànte Viefkop.
