Vuur twei’nvèèrtig joar rèè der ne brommer van Battem noar Lôô. Zô te zeen had de bestuurder een grôôt offer e brach an Bachus, mà hij had den oamd een engeltje op de schoolder. Leever e zeg, det engeltje rèè der honderd meter achter. Net vuurbiej een paar scharpe buchte was ’n brômmer in één kèèr vôt van de radar. In ne flits krèèg ôôns engeltje, èèm’n later, den bedevaartganger wier in ’t vizier. ‘N èineke veerder lag ziene bromfietse an gruuzelemèènt’n. De ongelukkige man zat lilluk vaste in ’t stekkeldroad. As de sodemieter wörd’n e tuss’n de dreuire weg e haald. Hij was hèèmoa van de wereld. Noa een paar minuut’n kwam e biej de positiev’n. ‘N dokter der biej, gelukkig had e ’t der veerder good vanof e brach. Te völle dràànk, mèin’n ‘n dokter. Noa ’n uur heiw w’m op huus an e brach en biej zien vaa en moo op de kökk’n of e lèèvert. Zundag tröf ik ‘m wier op het Splôôder fees. Net as al die ààndere kèèr’n kwam e biej miej , met de weure,”Ie bint mien’n weldoener” Zien moo was den oamd nog à bange det er niks van ‘m trechte zôl kômm’n mà det is àmoal bes good e kömm’n. Het was wier ech, Splôôse feest. Ôôld en jôônk, lekker in de zunne, de wichter in ne grôôte trampoline, biertje der biej en de tied vlug. Doar wadd’n nog meer weldoeners. Neuis miej, één van de driem’nde kracht’n achter de revue, Splôô is kats van de wieze. Hij had twei oamde alles e gèèm’n wat e had. Splôô was ter kats van van de wieze, mà hij ôk. Hij was leuig, mà genöt nog noa van alle kompelemèènt’n en het grôôtse geveul, diet det spöll’n tewèège had e brach. Àj’ ‘m zeet spöll’n, lik het er op det het àmoa vanzelf geet, mà nemt mà röstig and det het keihard wark’n is. In de tèènte wörd’n der ôôndertuss’n ôk hard e warkt. Eene dèu niks ààns as dràànk noar buut’n hen slepp’n en vuur ’t teneel stààmp’n, ne grôôt’n volslàànk’n keerl, nog wier helderop met, as of e hekkalf van ’t joar was e wörd’n. De muziek, van Jààns’n en Jààns’n, donders good, hoe kan ’t ôk ààns, wörd’n of e wisselt duur Ruysdaal. Touw e gèèm’n, het is gen Bony M, mà hij dèu wal onmeunig zien beste. Ne weldoener en het duur’n neet lange of hèèl Splôô zat in de polonaise. Bachus was de gevierde man. Zie leup’n zô de tèènte uut, het lek ter völle op det ze van het padje wadd’n, mar èèm’n later kwam de hèèle meute wier noar binn’n. Een paar Diekerhooker woll’n met alle geweeld op huus an. Melk’nstied, mar een half uur later stunn’n ze nog te klasjenèèr’n vuur ’n patatkroam. Het was ôôlderwets gezellig en ie goat , altied later noar huus hen, as daj’ arg in hebt. Netuurlijk op de fietse. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
