Van de wekke höng in ’n Diekerhook een spandook met, de school’n bint wier begunn’n. Binn’nkort zeej’ ze wier, van die klèine potnött’n diet, biej mamma achterop, of op eur eeg’n fietske, vuur de èèrste keer noar de grôote schoole möt. Ernstige gezichjes, neet wèètend wat eur te wach’n steet, begint ze an ne nieje periode in eur nog jonge lèèm’n. Zie komt biej mooder ôônder de rökke vedan en begint an ne tied, diet wà tien joar of länger kan goan duur’n. Netuurlijk wordt ze good op e vöng’n op schoole, toch zölt er de nèurige treuintjes nog wà vall’n. Miene gedach’n goat zestig joar trugge. Noa één joar kleuterschoole in gebouw Irene, biej juffe Visser en juffe Nanny, gung ik, lôôpend an de hàànd van miej moo, biej Dikkers het plein oaver, langs Westerik en mèister Brouwer, het schoolplein op. Halverwèège het plein noar binn’n, rechtsof met de bôch met noar links. De lôch van de WC kump oe vuur de èèrste kèèr in ’n nèuze. Lekker was het neet, mà binn’n de kortste kèèr’n wàj’ der an gewèènd. Hèèmoal achter in’n gàànk, kwam ik in de èèrste klasse te zitt’n. Mien greune mesjesterse jäske höng ik an ’n kapstok en de klumpkes stunn’n der ôônder. Op leer’n slufkes kwam ik de klasse binn’n. Ne grôôte klasse, ik dèènke wà tèèg’n de vèèrtig, bienoa àmoa vrèimde wichter. Een stuk of wat kenn’n ik der wier van de kleuterschoole, mà de mèèst’n wadd’n miej onbekèènd. Juffe den Heier stun ôôns op te wach’n en èèm’n later zat ik op miene plaatse. Netuurlijk kan ‘k miej van die èèrste less’n neet alles meer herinnern. Ik had de pech dà ‘k linkshàànnig was. Ie mônn’n met rechts schriem’n. De èèrste paar daag’n bevöll’n nog aarig good. Met de rechter hàànd krabbeln ik de één’n en de twèi’n op het papier, mà het kost’n wal onmeunig völle meuite. Toen kwam den fataal’n dag daw we drei’n môss’n schriem’n. Wà ‘k ôk prebèèr’n, ik krèège ze neet op ’t pepier. Nôh ja, zie kwamm’n der wal op, mar àmoal achterste vuurt’n. De juffe bekk’n miej of en ik huul’n alle kàànt’n op. Alle ààndern môch’n noar huus mar ik môsse noa bliem’n. Hèèmoa van de kaarte kwam ik thuus en ik wusse vaste, doar goa ‘k nôôit wier hen. Mien vaa hef zich toen vuur de èèrste en de leste kèèr met de schoole bemeuit. Hij gung noar mèister Brouwer, den wônn’n biej ôôns tèèg’noaver, um verhaal te haal’n. Hij kwam wier met de bosschôp dà ‘k ter geröste wier hen kon goan. Ik hoom’n neet bange te weer, dè ‘k nog is wier in schoole môsse bliem’n. Het is nôôit meer gebuurt. Ik bin met alles nog altied links, behalve met schriem’n. Ik heb nog altied gen stuur in de rechterhàànd. Het zwabbert, zestig joar later, nog altied alle kàànt’n op, mar ik heb ter miej met e red, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
