Nee, ik kan miej neet herinnern dà’k ter vuur mien tiende ôôit ewes binne. Det was ôk neet nèurig. Alles wat een mèènse nèurig was, was in Hoolt’n wà te kôôp. Één kèèr in de zôvólle tied trapp’n moo noar de Riessense markt vuur een läpke of een kaatje elastiek. Kaatje elastiek, vaake koch het nog van de vroole diet langs de duure kwamm’n. Vanalles hadd’n ze biej zich, veilighèidsspeeld’n en kanferball’n. Kanferball’n, zie gung’n biej de kleere in de kaste, um zo de mot gen kààns te gèèm’n. Nee de allerèèrste kèèr noar Dèimter , op de fietse. Het gung van de schoole uut. Wiej môss’n kultuur snoem’n en zo gung het met de hèèle klasse op Dèimter an. Èèrs noar de Brink, det was nog nen akeligen èinne. Kiek’n noar al det ôôle spul in de Woage. Wat miej biej is e blèèm’n is den ôôld’n kettel doar an de muure. Doar wörd’n de heks’n in verbràànd. Volgens miej zatt’n der grôôte kôgelgèèter in, die hadd’n ze der in één of aàndern oorlog in eschött’n. Het hèugtepunt was een bezeuk an de kripte van Lebuinus. Wat nen onmeunige grôôte karke. Vol ontzag kekke wiej noar die steen’n dôôdskiste. Leèr doa noe Lebuiinus of was het de schedel van Geert Groote. Het is te lange geleene, mà het was wà de èèrste kèèr. In die ôôle binn’nstad was het biej lange noa neet zo môôi as vandaage an de dag. De spoor’n van de oorlog wadd’n nog duudelijk zichtbaar. Deepe ôônder de indruk fietst’n wiej wier noar Hoolt’n. Biej de Snippeling was ie al in het buut’ngebied, langs de wonboot’n en de kalkoam’ns zag in de veert’n Colmschoate. Het zôl nog joar’n duur’n vuurdet Dèimter en Colmschoate an mekaa wadd’n ebouwt. Een stuk van de ôôle klinkerweg lag ter nog. Det dèu nog dèènk’n an die autoweg diet er ôôit is an eleg, argens in achttienhonderzôvölle. Schilderachtig lig in de veert’n het kasteeltje op de Bannink. Biej het seinhuuske möw we wacht’n. De seinwachter dreèit net de bèume noar beneed’n. De trein davert er langs. Dan vedan langs de ôôle Mölle, Battem loaw we rechts van ôôns. Zie woll’n neet an die nieje groote weg ligg’n, umdet ze bange waar’n vuur al det gespuus det er langs zôl kômm’n. Dèimter, de stad die we later zo vaake zôll’n bezeuk’n. Het is ôk neet meer veer, èèm’n in de auto en ie bint er.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
