Hèèl toevallig lôôp ie der tèèng’n an. Nen ôôle niejoarskaarte. Ôôle spöllekes, ie verzoept er in en het breg oen in ne wereld van lang elèène. Ie kriegt in de gaat’n det het neet allèène spöllekes bint, mà ne mengelmoes an dagelijkse dinge uut vroggere tied’n. Doar kump zôvölle vuurbiej, ie raakt neet uut ekekk’n. Zô in één kèèr binj’ an ’t peerdje rie, met ne stok tuss’n de beene, um èèm’n later drôk te wèè, met bok, bok hoevölle heurns. Doar schöt miej in één kèèr het versje, witte zwanen, zwarte zwanen te binn’n. Hoe gung det toch à wier? Àmoa dinge diej’ tèèng’nswoorig neet meer zeet of heurt op het schoolplein. Kômt er nog wal is wichter op schoole met ne tamme krèèie? Doar bint zô völle dinge diet zô good as neet meer wordt edoane. Noa schooltied èèm’n ne bos rieze haal’n van de miete. Heb ie nog op de kakstool ezett’n, of gung ie, àj nèurig mônn’n, gewoon op de hoeke. Het bint àmoa dinge diet vôt bint uut het tiedsbeeld. Oaverstekkertje zôl det nog meug’n op schoole? Wat konne wiej der toch drôk met wèè. Niej joar winn’n, langs de duure. Hoe langer àj’ blieft kiek’n, hoe meer oj’ vind op die ôôle kaarte. Netuurlijk bint er ne hôôp dinge diej’neet kent, mà masklimm’n, ie veult de kneene à wier, doar zit gen vel meer op. Machtig môôi, die ôôle spöllekes, èèm’n noar de grintweg hen tonnebàànd’n of drieftoll’n en natuurlijk, iedere wekke froeseln, kiek’n wiet het starkste was. Hèèle middaag’n wàj’ der met gangs. Wat dinge bint toch nog eblèèm’n. Nemt noe bell’n bloaz’n, schommeln en spöll’n met de poppe. Ààndere dinge zô as jonass’n, ne vark’nsbloaze opbloaz’n en meske stekk’n, ie zeet het neet meer. Heij’ wel is ne middag lekker an ‘t reui’n ewes op t brook, of nog gekker langs ’n spoorwal. Heij’ biej het knikkerspel alles wal is verleuirne, zôdet moo niej’n môs haal’n biej de Nölle. Wat ne machtigen môôi’n tied. Niks gen gepiel op computerscharm’n .en ’s oamds met vèèrkàànte ôôg’n noar berrre. Ne gewoon ’n ààndern männ’n op kloomp’n, op de steelt’n noa schoole goan en ’s middags met zien all’n noar de Botterbekke, lekker pootje baad’n en ààndere ondèug’nde. Ie verget de tied en hebt in gaat’n hoe môôi of het is ewes. Ne tied, zôônder drok vrachverkèèr en auto’s. Ie schrikt op as ter ne grôôt’n trekker vuurbie kump in plaats van een peerd met waag’n. Trugge noar de warkelijkheid van vandaage.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
