Völle geluk in niejoar. Wat gebuurt er toch völle in een paar wekke tieds. Nog in ’t ôôle joar is ôôns “Garradje” ontvöll’n, Henk Gervedink Nijhuis. Joar’nlàànk, met de Pette, vaake te zeen in Hoolt’n. Woet de beire keerls kwamm’n, was lawaai en schik. Drek in het nieje joar môs e wiej ofscheid nemm’n van “Hölzenbein”, Gerard Brands. Vieftig joar gelèène rèèw we met mekaar in de “Tour de Holt’n”. Wiej leer’n zô veer achter het peleton, daw we op de bord’n mônn’n kiek’n, wat de weg noar Hoolt’n was. Beire keerls hôôle wiej in ôônze gedach’n.
Iedereene hef, vuur het nieje joar, ziene wèèns’n. Vuur Hoolt’n hop ik det de politiek der vuur zörgt det het gemeentelijke niejs in Hoolt’n extra kump. Meerdere kèèr’n hè ‘k doar verschill’nde roadsleed’n op e wèèz’n. Minzaam glimlacht ze, mà veerder heurj’ dan niks meer. Ie heurt trouwens völs te weinig. Ik roope ze op um, met de rèègelmoat van de klokke, eur zegje te doon in Hoolt’n Extra. Det is de kràànte den, in Hoolt’n, neet rechtsteeks biej het ôôld pepier kump. Neet wach’n tutdet er wier verkiezing’n bint en dan komm met àmoa môôie verhaal’n. Herhaling is de krach um stemm’n te winn’n. Het hooft neet altied oaver politiek te goan. Hoe is ’t bevuurbeeld met de pôômpe op ’n Beelt. Het is toch te gek det de lèu miej doar oaver belt. Die pôômpe had ter à lange wier mönn’n stoan. In ieder geval had het à lange duudelijk mönn’n weer, wat er met steet te gebuur’n. Het is altied wier hetzelfde deuntje, ie heurt of zeet niks vanuut het Riessense. Ondàànks daj’ der wier een paar minuut’n sneller könt komm’n lik het er op, det het hoe langer hoe veerder weg lig.
Loa ‘k het nieje joar neet al te zwartkiekerig beginn’n. Hoolt’n is wier môôi op de kaarte zet, met nen onmeunigen môôi’n karsdienst op de televisie. Doar trök, met de opnaam’n, nen hôôp volk noar de karke. Ie mônn’n der wal een uur van te vuurt’n zitt’n um ne goeie plaatse te hemm’n. Doarduur zat ik tuss’n de hanebalk’n, achteran neuis het örgel. ‘N eenigsten den ‘k e zeene hebbe was dôômie Gijsen, den zat an de ààndere kàànte, met ’t hèufd tèèg’n ’t zôôlder an. Gelukkig wadd’n der nog meer te laate van huus of e goane. Op karsoamd kôw we zee, wat vun ne môôi’n dienst of ’t ewörd’n was. De daag’n bint vuurbiej e vlèug’n. Op ôôlejoarsdag heiw we nog èèm’n op ’n hoorn meug’n bloaz’n biej het melkbuss’nscheet’n in ’n Bèusebarg. Het kampioenschap is um zèèpe hölp’n, mà het ôôle gebruuk is gelukkig in stàànd eblèèm’n. Allemachtig gezellig. In röste en vrea, het ôôle joar weg scheet’n, doar geet ’t umme en dan op niejoarsdag met de buur’n rôônd goan um, op het leste adres, te loat’n zeen, hoej’ op nen umgekèèrde toafel, op nen olifant könt rie. Het lèèm’n is zô môôi, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
