Het is vakààntie. De kràànte geet er ne wekke of wat tuss’nuut. Mà wèèst neet bange, doar is nog genog te kiek’n op de tillevisie. De Olympische spelen bint à zô half wat begunn’n en links en rechts kump het verenigingslèèm’n wier op gàànk. Rôôndum de Kèunefeest’n häänk nog ne dicht’n mist. Hoe zut het programma der uut? Het eenige waj’ heurt is, ne bingomiddag op zoaterdag. Wiej loat het oaver ôôns hen kômm’n. In de Bèusebarg heur ie, noa àànderhalf joar, de Korhaan’n wier zing’n. Het geet nog neet van een leien dakje, mà het begin is ter. Vakààntie, de mèèste lèu blieft een betje kort biej de duure. Het buut’nlàànd is nog altied ongewis, in verbàànd met het alum bekèènde virus. Vakààntie, de school’n bint dichte, het heui möt van het làànd en de rogge steet te riep’n in ’n Èènk. Nee, gen tafereeltje meer van tèèngnswoorig, mà de tied det ‘n Èènk vol stun met rogge, lig nog neet zô veer achter ôôns. Vuur ôôns wichter was de grôôte vakààntie, de tied um te help’n hèui’n en roggebind’n. Neet het fijnste wark, mar ie wuss’n neet better. As klèine kinder stuurd’n opa ôôns het roggelàànd op. Oar’n garder’n, vief cèènt vuur ne grôôt’n bos. Nee, vaa en moo gung’n neet op vakààntie, doar was gen tied vuur. Ôônze vakààntie wadd’n de schoolreisjes. Onvergettelijk, zwemm’n in het Ravijn op ’n Nijverdal of noar de Bedriegertjes in Roosendaal. De grötste schik, at de juffe, de stroale water ôônder de rökke vleuig. Ja wiej kwamm’n oaverà. Met de stoomtrein noar Zandvoort, vuur de allerèèrste kèèr in de trein. Wat een avontuur. Pootje baad’n in het Uddelemeer, met de boot noar de Westerbouwing. Wat een machtig môôi uutzich oaver de Rijn en Arnhem. Zelfs op de fietse noar Nunspeet en Giethoorn. Wiej sleup’n nog biej café Fanfare op de delle. Wat vertel ie mie noe, nog nôôit ewes? Het wördt hôôge tied, het is neet verkèèrd um de kinder te loat’n zeen, hoe môôi of Nederlàànd is. Die veere làànd’n kômt vanzelf wà. Is oe det noe àmoal nog te veer, goat dan is met de femilie roondumme Hoolt’n. Het is ter zô môôi, ‘n Hoolterbarg, ’n Canadeez’n Karkhof, de Steen’n Bàànke, de putte van Juleke, het Kolkje, de dikk’n Steen en al die ààndere pareltjes, met de môôie verhaal’n der umme hen. Neet vuur niks komt al die vrèimd’n hier op an. Wàj’ôk doot, geniet van de vakàààntie, wèèst vuurzichtig en komt àmoa gezôônd wier
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
