Wie bint er an touw. À’k het good begriepe goaw we neet meer zô vaake en neet meer zô veer. Ik marke der neet völle van. Ik kenne lèu die goat à joar’n noar Texel en ôk dit joar bint ze der à wier drei kèèr e wes. Ik had ze nog wal e waarschouwt vuur det rèèg’nwölkske boam’n det eiland. Nee, het had er neet völle rèèngt, àllèène völle wind en donders kôôld. Ik bedoele mà. Zie hadd’n gelukkig onmeunig völle schik e had en wadd’n der toch èèm’n uut e wes. Zô is ’t mà net, der èèm’n uut weer. ‘T is mà wàj’ gwèènd bint. Mien vaa en moo bint nôôit op vakààntie e wes. Hôôguut ne dag noar Valkenburg. Veerder was het in de zommermoand’n hèui’n en rogge mèèj’n. Det was vuur ôôns ôk altied feest. Opa stillekes de kôôle koffie uut de flesse drink’n. Kôôle koffie met melk, doar krèèj’minder gauw wier dörs op, zei opa. Wiej leut’n der nog wal wat in zitt’n, vuur ’t geval dat hij is dörs krèèg. De ôôle lèu, pas in de joar’n det ze neet meer konn’n, bint ze nog een paar kèèr vôt e wes. Doarumme, àj’ de mèugelijkhèid hebt, nemt het er van, het is vaake later as daj’ dèènkt. Ôônze regeerders roadt ôôns an um meer geeld uut te gèèm’n. Geeld dèw we kennelijk op e pot hebt, toen het àmoa zô good gung. Det hadd’n ze toen zelf ôk mönn’n doon, dan haw we noe neet e zett’n met ne schuld van hier tut Tokio. Zie zeukt het màr uut, blieft oen’n eeg’n kop volg’n en geniet er van, woer in de wèèreld ôj’ ôk zitt’n meugt.
De grôôte vakààntie is begunn’n en een grôôt deel van Hoolt’n zwarft uut duur het làànd en nog veerder. Het maakt niks uut woej’ hen goat, àj’ mà schik hebt. In de vroggere tied’n gunge wiej vaake äns hen logèèr’n en doar bewaar ‘k nog altied de beste herinnering’n an. Vuur de èèrste kèèr, àllèène met de busse noar Goor. Ne wèèreldrèize. Ja, woerumme Goor, zölt ze in Markel zegg’n, mà doar wônn’n toevallig ne tante. Mien moo zat miej biej de O.A.D.op de busse en ik krèège as bosschôp met, op ’n knop drukk’n zô gauw àj’n watertoor’n zeet. Het duur’n nog à en ik bang’n miej à dà ‘k neet good e kekk’n had. Mà gelukkig, doar stun den toor’n en hèèl snel drukk’n ik op ’n knop. ‘N èineke veerder stopp’n de busse in ik zag e bekèènd volk. Het wadd’n de vakàànties van miej lèèm’n. Dit joar goaw we iets veerder met de busse en wördt het een wierzeen met Noorweeg’n. Een machtig môôi làànd, met net zôvölle en môôie natuur as Ôôst’nriek en Zwitserlàànd met mekaar. Woej’ ôk hen goat, het maak neet uut, ôk à bliej’ biej huus. Het belangriekste is, dàj’ geniet van de lèu um oen hen. Wis en waarachtig, àmoa ne môôie vakàààntie en gezôônd wierkômm’n.
De Vèèrkaànte Viefkop
