Vèèr mei, de joar’n bint vôt evleuig’n. Ie grèèft deepe weg in oen herinnering’n. Ja, in het begin ging ie met met pappa en mamma noar het monument. De vlagge halfstok was ter an huus neet biej. Wiej hadd’n genne vlagge. In latere joar’n gung ie zelf noar de herdenking doar ôônder an ’n Barg. Ie zagg’n ze duur de Darpstroate goan, ôônze pappa’s en opa’s. Hèèle peletons leup’n der van de karke noar het monument. Indrukwekkend, met allèène ma ne umfloerste tromme vuurop. HMV en de ôôld-strijders leup’n der stille achteran.
De ceremonie duur’n hèèmoa neet zô lange. Het was ter moesstille at de naam’n van de gesnèuvelde kammereui of wörd’n e reup’n. Het enige geluud wàj’ heur’n, wadd’n de vèugeltjes. Dan klunk het, “Blijf bij mij Heer, want d’avond is nabij.” De ceremonie wörd’n vervolgd met de Last Post en de twei minuut’n stilte. As de krààns’n eleg wadd’n, wörd’n der of eslött’n met het Wilhelmus. Duur de vervaging van miene kinderlijke gedach’n kan het in warkelijkheid bes wat ààns weer’n ewes. De riege van ôôld strijders wörd’n met de joar’n klèiner en doarumme is het zô good det de jeugd de traditie hef oaver enömm’n. Wiej zölt mönn’n bliem’n gedèènk’n, want vriejheid is neet vanzelfsprekkend. Kiek mar um oen hen en ie zeet det de mèèns’n mekaa, her en der in de wereld, te vèur en te zwoard noar het lèèm’n blieft stoan. Doarumme möt op vèèr mei de vlagge nog altied halfstok. Doarumme wordt op vèèr mei ok ôônze Canadeese bevrijders herdach. Jonge jongs, diet noe à bienoa viem’nzèumtig joar op ’n Barg röst, mar ôk de Engelse vleegers op ’n ôôld’n Karkhof wordt neet vergett’n.
Vèèr mei, ok de dag det wiej trugge dèènkt an Hooltense Joodse gemeenschap, diet bienoa àmoa bint of evoert noar de vernietigingskààmp’n. Hoe arg of het is ewes heiw we könn’n heur’n van die hàànd vol mèèns’n, diet het wal oaverlèèfd’n. In die èèrste joar’n noa de bevrijding wörd’n het verdreet weg estopt. Het làànd môs op ebouwd word’n. Met het herriez’n van Nederlàànd, kwam der tied vuur de verhaal’n. Deepe was het besef van, dit astebleef nôôit wier. Doarumme is het bliem’n herdèènk’n onmeunig belangriek en doarumme kan het feest van de bevrijding, ne dag later, ôk ech word’n evierd. Vèèr en vief mei, daag’n diet de mèèns’n biej mekaa breg. Mèèns’n diet met mekaa leef en leed wilt deel’n. De generatie diet het nog zelf hef met emaakt wördt dunner en dunner. De jeugd van noe hef gelukkig den fakkel van herdèènk’n en vriejheid oaver enömm’n. Blieft het koestern, vriejheid is neet vanzelfsprekkend. Twei minuut’n stille vuur al die slachtoffers.
