Tweede

Wat een geweldige prestatie! Waar in eerste instantie niemand een stuiver gaf voor de kansen van Ilse en Waylon, pakten ze de tweede plaats op het Eurovisie Songfestival. Ze hoefden alleen een man, gekleed in een jurk, voor zich te dulden. Met best wel een aardig lied, maar vooral een boodschap van verdraagzaamheid. Die boodschap werd, in het Oostblok in wat mindere mate, zeer goed ontvangen. Uit de vele reacties op zijn/haar optreden bleek ook meteen de noodzaak om die boodschap te blijven uitdragen, want wat kreeg zij/hij de baard er af! Maar, na bijna veertig jaar, heeft Nederland weer wat te Eurovisievieren. Eervol tweede, dat voelt dit keer als winnen.
Maar misschien ken je ook de kreet ’nou ben je tweede’? Het betekent dat je je kans hebt gemist, voorbij hebt laten gaan. Dat is dus niet zo best. Maar tweede zijn is ook niet altijd leuk! Vraag het maar aan Joop, Dumoulin of de Oranjespelers. Hoewel, die Oranjespelers zullen dit jaar, vrees ik, met weemoed terugdenken aan het wonder van Afrika vier jaar geleden. Met op de terugweg in het vliegtuig een oude hit van Twentespelers op de koptelefoons, ’eenmaal zullen wij….’ Gek genoeg moet je om tweede te kunnen worden toch zeker net zo hard werken als om eerste te worden. Wat ga je doen, hoe ga je het doen, wat moet je vooral niet doen, wat heb je nodig, waar liggen de kansen, waar zitten de bedreigingen? Bij het leveren van prestaties is het vaak niet alleen het talent wat de doorslag geeft, maar de veelal de voorbereiding, inzet, mentaliteit en, natuurlijk, een beetje geluk.
En zo sla ik weer het bruggetje naar mijn stokpaardje. Voorbereiding, inzet en mentaliteit, daar gaat het ook  om bij het regelen van je financiële zaken. Iedereen weet dat je je zaken moet regelen, althans bijna iedereen weet dat. Toch? Hoop ik. Nadenken over later, voorbereid zijn op tegenslagen die je met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zult krijgen. Dat is ook presteren. En natuurlijk de moeite nemen om er iets aan te doen. Heb je daarvoor zelf te weinig talent? Geen probleem, talent kun je inhuren. Samen met je adviseur vorm je een team, bedenk je de gewenste stappen, bepaal je welke risico’s je wilt of kunt nemen, neem je de nodige maatregelen en bewaak je vervolgens het resultaat. En dat snufje geluk? Dat heb je nodig, bij het vinden van de adviseur waarmee het klikt én zeker in je leven.
En als je mentaal in een chronische manana-flow zit? Geen tijd, geen zin om even stil te staan en vooruit te kijken? Ach, dan kan het natuurlijk evengoed goed met je gaan. Het risico nemen en dat snufje geluk weet je nog? Maar vergeet niet dat het leven een finale is. Het is niet ‘zallemenut nog’n keertje overdoen, want het was niet naar mijn zin’. We zijn allemaal onderweg. Naar ons pensioen, verplichte aflossing van de hypotheek, naar het al dan niet bittere einde. En de eerste plaats is voor weinigen weggelegd. Maar daar zit je ook niet altijd op te wachten, zeker niet wat dat einde betreft. Maar als je dan, bijvoorbeeld na een kleine veertig jaar, je conclusies moet trekken? Dan is het tóch prettiger om te constateren dat je tweede bent dan te moeten vaststellen dat je tweede bent…