Nôh, noe heiw we eindelijk wat um oaver twintig joar wier oaver te proat’n. Een klein betje schnèè! Woerumme begin ie der dan oaver zöj’ oe of vroag’n? Nôh, det is gauw verkloard. Ofgeleup’n zundagoamd môch èèm’n wat van de Chinees haal’n, lekker met de hèèle femilie èèm’n biejproat’n an de toafel. Het schniej’n nog een klein betje en der stun aarig wat wind. De weg was glibberig en hier en doar kwamm’n der à van die schnèèrillekes oaverhen. Éénmoal op de vlakte van de Dèèmterweg wörd’n det nog arger.Het was net ôj’ duur een moanlandschap rèèd’n. Ne griez’n weg met van die lèège flard’n stoefschnèè der boam’n. Ie mônn’n good oppass’n, want àj’ van de weg of wadd’n was het oaverà spekglad. Det brach miej an ’t dèènk’n. Het is toch eigenlijk te gek det, biej het minste betje schnèè, met alle niejderwetse mèugelijkheed’n, het hèèle làànd zô’n betje stille kump te stoan. Meer dan duuzend kilometer file, doar haw we in drei’nzestig nog nôôit van e heurt. Ja beste lèu doar wi ‘k op an drei’nzestig, mar ôk in latere joar’n is ter nog wal is wier schnèè ewes en völle meer dan noe. Nee, neet het verhaal van vrogger dit en vrogger det, mà möj’ oe toch is vuurstell’n daw we ôôit nog is wier ech schnèè kriegt en dan bedoel ik in een dag of wat, ne halm’n meter. Möj oe vuurstell’n det het dan ôk nog is drèi moand blif ligg’n met alle daag’n ne fôss’n wind, wat steet er dan àmoa wà neet te gebuur’n in dit làànd. Ik möt er neet an dèènk’n en ik zitte der ôk neet op te wach’n. Ie zölt het met miej eens weer, daw we det noe nog neet hebt met e maakt. Nemt mà van miej an dàj’ dan de hèèle tied, code pimpelpeers tut blauw van de keulte hebt. Dan kump pas de naarighèid van bevreuir’n waterleiding’n en alle ààndere ellende. Dan könt de strèuiwaag’n pas ech an de gàànk. Zie hebt geluk in diss’n tied. Zie hebt er de warktuug’n vuur. In de tied van de joar’nzestig en eerder was det wal ààns. Ie zag’n ne vrachwaag’n met zàànd langs kômm’n met der achterop Jan van Diene en van de Stouw. Hèinig rèè de waag’n duur de stroate en zô hier en doar völ der ne schuppe zàànd. Rèègelmoatig mônn’n de keerls zichzelf en hàànde warm houw’n, um neet te verààndern in ne schnèèpoppe. De lèu môss’n ’t er met doon. Zie wuss’n neet better. Hèèl wat ààns as dàj’ vandaage an ’n dag al die heisa zeet. Het is wal is good dàj’ zô of en touw is wier met ’n nèuze op de feit’n wordt e drukt. As mooder natuur uutpakt, köj der tèèg’n vech’n, mar ôk in dit làànd kan ze eur roazende krach mangs loat’n zeen en det zöw we met zien all’n mönn’n akzeptèèr’n, of oe det noe akkedèèrt of neet. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
