Spölleman

In de vroggere tied hàj’ Kuuper Jänske en Schot Hendrik Jan. Doarneust hàj’ de jungere generatie en det was Jèurlink. Hij hef den fakkel met varve oaver enömm’n. Hij hef zelfs nog wà met de beire keerls op etreed’n. Doar wadd’n neet zô völle muzikàànt’n in die tied en zô kôj’m in de joar’n zestig bewôôndern biej de Battemse Revue. Biej tied en wiele vertell’n e der oaver en dan blek wier, hoet hij doar van genött’n had. Later had e zelf ne band “Het Salland Combo”. Zien slotlied was vaake het Sallandlied. Het Sallandlied, in de joar’n zestig ontstoane uut de penne van mèister Brouwer. De carrnavalsvereniging de Fienpreuvers nam het oaver as lijflied en Jèurlink zat ’t op een cassettebandje, met as gastzanger, den Ontvanger. Doarnoa speul’n het versje hèèl Sallàànd en Twèènte duur en noe wördt disse opname, van het Salland Combo, oaverà nog ezung’n. Met de brèurs, Toon en Huub Brands spöll’n e, as één van de èèrste artiest’n, op de carnavalsoamde. Ôônz’n Spölleman zôl zien hèèle lèèm’n muziek bliem’n maak’n. Doarneuist blèèf e hèèl lange voetball’n. Nog zeej’m goan, an de rechter kàànte oaver ’t voetbalveeld, met ziene lange beene um een, al of neet perfekte, vuurzet te gèèm’n. In al die lange joar’n det e voetball’n biej de “Veteranen van de Rood Zwarten” kwamm’n de keerls, biej brulft’n en pertiën, onder anvoering van zien’n trekzak, de feestzaal in um een feestlied te loat’n heur’n. Onvergettelijk bint ôk de Niejjoarsdaage biej zien’n buurman Water Jan. At Jèurlink binn’nkwam begun het feest. “Toen Water Jan noar Hoolten kwam…..” Toen der in 1990 ne bloaskapel ontstund biej de carnaval stund hij kloar met zien’n Sax, um met te spöll’n. Hij zôl der vuur altied biej bliem’n. Ôk biljart’n blèèf e hèèl zien lèèm’n doon, met ôôle gabbers as Garratje en de Pette in de verschillende teams van Kalfsterman. Ôôit was e biljartkampioen van Hoolt’n, nee ie wunn’n nog neet zô makkelijk van ‘m. Hij blèèf ziene hobbies trouw en zô kôj ‘m, met ziene Brààndheultjes, in lederhose, tèèg;nkômm’n op de oktoberfeest’n. Vuur een tiedje trugge sprök ik ‘m vuur’n viskroam, saam’n met Wim van de Bok uut Battem. De ôôle verhaal’n kwamm’n noar boam’n. De leste kèèr, ie schrikt àj’ heurt, det e is in esloap’n. Hoe kan det noe, gistern was e nog op de voetbal. Het is de onwarkelijke woarheid, hij is hen egoane, ma vergett’n zöw’m neet. Gert van Jèurlink, ’n lest’n echt’n Spölleman van Hoolt’n.