Ik heb vanochtend mijn huisarts bezocht voor een kleine ingreep. En ondanks alle zorg over de zorg in Nederland blaas ik de loftrompet! Terwijl mijn huisarts mij onder lokale verdoving vakkundig onder het mes nam, werd ik ondertussen afgeleid van al mijn fysiek ongemak. Ik kon luisteren naar het plezierige geluid van opwekkende arbeidsvitaminen en een meezingend, meerstemmig, bouwvakkerskoor. Wat een geweldige zorg! Ik realiseerde me dat een dergelijk niveau met de komende bezuinigingen in de zorg geen stand zal houden, maar ik was onder de indruk… De verbouwing van het medisch centrum is overigens begin december gereed.
In de afgelopen weken hebben we, zonder verdoving, de nodige onheilsberichten over ons heen gekregen over bezuinigen, lastenverzwaring, minder aftrekken, meer aantrekken, bijtellen en zorgen over de zorg en de zorgpremie. De landelijke politiek herbergt (te) weinig financieel deskundigen, dat is ook gebleken. Maar blijft die financiële diabetes beperkt tot het Haagse hofje? Nee hoor, ook dichter bij huis zijn er voorbeelden. De lokale politiek staat dichter bij de burger, er is meer besef dat gelden van de gemeenschap zijn en daarom wordt er zorgvuldig mee omgegaan!? Dream on! Helaas blijkt ook hier dat gelden, weggesmolten bij een IJslandse bank, slechts het topje van de ijsberg waren.
Het blijkt dat grotere gemeenten derivaten hebben, bedoeld om renterisico’s af te dekken. Deze renteswaps hebben een speculatief karakter en… gemeenten mogen niet speculeren. Maar de gemeenteraad houdt daar toezicht op. En dat zijn allemaal financieel specialisten toch? Kijk, als dat allemaal goed afloopt, is er natuurlijk niets aan de hand. Maar als het fout loopt? De wethouder neemt zijn verantwoordelijkheid, treedt af, ambtenaren krijgen een berisping. Foei, nooit meer doen! En wie betaalt de rekening als het net effe niet goed loopt? Kijk eens in de spiegel zou ik zeggen.
Hebben gemeentes gronden om te beleggen? In ieder geval hebben ze in gronden belegd. Goede gronden, dachten ze tot voor kort. Enthousiast werd grond aangekocht en met flinke winst verkocht. Maar ook hier blijkt weer dat gemeentes niets menselijks vreemd is. Te hebberig, teveel aangekocht. En nu blijkt diezelfde grond een kostenpost waar gemeentes verlies op moeten nemen door geheel of gedeeltelijk af te boeken. Tel daar bij dat gemeentes minder geld van het Rijk gaan krijgen en vraag je af wie de rekening gepresenteerd krijgt? Spiegeltje, spiegeltje aan de wand.. .
Gelukkig is de goedheiligman weer in het land! Hij gaat de detailhandelsverkopen deze weken nog een boost geven. Ik ben benieuwd hoeveel cadeaus en pepernoten hij gaat inkopen. En wat ik er van meekrijg natuurlijk. We kunnen zelf ook nog een duit in het zakje doen, want de periode rond kerst bevat veel vrije dagen. En dat zijn uitstekende gelegenheden voor extra consumptieve bestedingen. Ons ben’n zuunig? Ja, maar nu even niet! Ik kijk in de spiegel en zeg: “Geld is niet alles”. Ik zie een pijnlijke grimas. De verdoving van de ingreep is uitgewerkt….
Herman Deijk
