Er is de afgelopen periode veel onrust geweest over de dekkingsgraad van pensioenfondsen. Deze was zover door de hoeven gezakt dat een forse korting op de uit te keren pensioenen onvermijdelijk was. Het duurde even voordat we doorhadden dat dit niet de kortingen zijn waar we dol op zijn. Maar inmiddels is de storm overgewaaid, voorlopig althans, en blijken de kortingen tegen te vallen, euh, ik bedoel mee te vallen. De gevreesde noordwester met springtij is uitgebleven, zullen we maar zeggen. Door een combinatie van goede beleggingsresultaten en het kiezen voor een andere, hogere, rekenrente zijn de paardjes weer enigszins aan het draven geraakt waardoor er minder ingeleverd hoeft te worden. Gelukkig maar, dat bespaart ons een hoop ellende .. en centen. De solidariteit komt er nog met kleerscheuren vanaf, maar lijkt ook slachtoffer te worden van onze toenemende levensverwachting.
Onze kersverse Minister van Financiën is een meester in timemanagement, maar misschien heeft hij ook een wat duistere kant? Naast zijn werkzaamheden als ’s lands schatkistbewaker is hij namelijk ook benoemd als voorzitter van de Eurogroep. In die functie bewaakt hij de Europese begrotingstekorten: 3%, geen cent meer! Het lijkt er op dat hij met zichzelf in conflict gaat komen. Want vanuit zijn functie als minister heeft hij bijzondere interesse voor meubelstukken uit onze financiële wereld. In die hoedanigheid heeft hij, voor ons allemaal, een bank gekocht. Genationaliseerd zeggen jullie? Nou, we zijn meteen een paar honderd euro per inwoner kwijt. In totaal zo’n, ga maar even zitten, 3,7 miljard. Dan betalen we flink voor zo’n aftands exemplaartje in de aanbieding. En waar is die bijbehorende, o zo handige, 13-delige keukenset!? Door die aankoop van meubilair gaat Nederland die 3%-norm niet meer halen en dus moet Dijsselbloem zichzelf straf opleggen! Dat lijkt op financieel sadomasochisme of een bijzondere vorm van schizofrenie.
Bij de berichtgeving maakt de toon de muziek. Breng het luchtig, dan is het niet erg. Noem het onvermijdbaar en het is acceptabel. Maak van de dodenmars een vrolijke melodie en we lopen waarschijnlijk dansend naar ons graf. Rea(a)l-time berichtgeving over heel veel andere vreugde, verdriet, geluk en ellende maakt de houdbaarheid van nieuws net zo lang als die van de biefstuk op een bedje van salmonella. Nu hebben de problemen rond de bank een prettige bijkomstigheid. Er werd al heel lang nagedacht over hoe dit soort problemen aangepakt moesten worden. In 2012 is er zelfs een interventiewet aangenomen die een ingrijpen mogelijk maakt. Gelukkig is er nu, hoe is het mogelijk, een weeffoutje – bedankt – ontdekt. Voor het ingrijpen bij deze bank bood deze kersverse wet geen oplossing en daarom is er genationaliseerd. Voor deze keer wordt er een extra gat in de begroting gegraven om voor een ander de put te dempen. Wie dat gaatje gaat vullen is nog onbekend. In Den Haag wordt onder codenaam ‘tandarts’ aan deze groep gerefereerd. Wel is bekend dat ze ook belasting betalen. Ik meen me toch vaag te herinneren dat er over marktwerking wat anders geschreven werd in mijn economieboeken… En die wet? Die gaan we aanpassen en dan gaat het de volgende keer niet weer fout. Ja, ja.
Natuurlijk wordt er door sommige politici ook nog wat geroepen over het terugvorderen van de bonussen voor het ‘naar de klote’ helpen van de bank. Klinkt leuk, maar voor alle twee hoef je geen hogere wiskunde of economie gestudeerd te hebben. Misschien is het wat om te bepalen dat bonussen pas uitbetaald mogen worden nádat het brevet van onvermogen behaald is! Dat is nog steeds een speciale aanbieding…
Herman Deijk
