Noa den machtigen môôi’n zommer lik het net, ow we zô oaver goat noar de winter. Harfsweer, wiej hebt ’t hoaste neet ehad. Paddesteule, ie zeet er minder as ààns. Zôl het met de drèugte te maak’n hemm’n? De natuur is ech wal een betje van slag. De eek’nbèume kluurt sneller broen, dan de beuk’n. De blèèjkes valt hèèl röstig, met de rèègelmoat van de klokke. Ie wordt er altied een betje stille van, àj’ zit te geniet’n van det kluurige schouwspel. Het brach miej tut een een paar dichtrèègels op weg noar dit verhaal.
As de kôôle wind de bèume blust, de harfs de greune blèèjkes kust,
Dan wèèj’, het is neet meer zô wiet, die kluur’n brengt ôôns de wintertied.
Die wintertied is ôôndertuss’n in egoane. De weergood’n vuurspelt neet völle goods. Völle rèèg’n, harde wind en lèège temperatuur’n. Kriew we dan toch nog harfs? Wiej zölt er wà neet hèèmoal ôônderuut kômm’n. As het biej een betje rèèng’n blif en mà neet zô te kèèr geet as in Italië. Biej ne stortbujje stoat hier de wèèg’n nog wal is een keer ôônder water, mà de tied det de Schipbekke der uut vleuig, lig veer achter ôôns. Zô arg zal het hoppelijk nôôit wier word’n, mà toch? Loaw we ôôns bèèzig hoold’n met de dinge diet de kommende wekk’n stoat te gebuur’n. Sunterkloas en Prins Carnaval wordt vermoedelijk op ’n zelfd’n dag binn’n ehaalt. Sunterkloas, altied wier môôi vuur de kleintjes en neet te vergett’n Piet, met den grôôt’n zak vol peppernött’n. Het breg miej trugge noar Sinterkloasoamd, zô’n vieftig joar trugge. Biej ôôns was ter mar ééne nog zwoar gelèuvig. Hij knep ‘m as nen ôôld’n deef. Het hèèle joar duur, deur e alles wat oonz’n leem’n Heer verbèudne had. Wiej, euldere breurs hadd’n ‘m vaake genog ewaarschouwd, det e met gung, in ‘n zak van Zwarte Piet. Wiej hadd’n à vaste ne grôôt’n melzak kloar ezet en toen der op de roet’n wördd’n ehöuw’n en Zwarte Piet angaf det e met môs, hölpe wiej geerne um den grôôt’n ondôg ’n zak in te help’n. Wiej zett’n ‘m, zôônder medelied’n, biej de vuurduure. De preuitjes wadd’n der èèm’n of. Gelukkig had Piet onmeunig völle hoast en leut ‘m stoan. Vief minuut’n later heiw w’m noar binn’n ehaalt. Van de wekke, op ’n verjeuirdag, kwam det verhaal noar boam’n. Het gebuur’n was e neet vergett’n, mà de preuitjes wörd’n, met de drankjes, grötter en starker. Sunterkloas en Piet, zie bint met de tied met egoane, mà het belèèm’n met mekaar, is duur de joar’n hen neet ààns ewörd’n
