Ôôit drèum’n ik ter van um schutterskoning te word’n. Het is ter nôôit van e kömm’n. Ofgelôôp’n wekk’n schitterd’n de schutterskoning’n wier in verschillende kràànt’n. Meestal ne foto van ne lachenden keerl met een grôôt stuk hoolt. Zie hebt àmoa de status van eeuwige roem bereikt. Zelf stun ik les te kiek’n biej zo’n schuttersfeest. Drei uur làànk wadd’n ze, met man en mach, an ’t scheet’n op zo’n dôôd stuk hoolt, op nog gen vieftien meter ofstàànd. Ne korf der achter um de kogels op te vang’n, det is vuur het milieu.
Het geweer zit hatstekke vaste, zô dàj’ der neet langs hen könt scheet’n en hoaste ôk neet langs den vôgel. Dan, eindelijk, noa drei uur völt den totaal verrot geschött’n vôgel van armood noar beneed’n, net as ie hebt e schött’n. Ie könt oe ofvroag’n, is det noe scheet’n of schuttern. Àj’ der een tiedje biej stoat zeej’ den korf met den vôgel hèinig an zakk’n van vieftien noar tien meter en dan wördt e èèm’n vakkundig wier noar boam’n e trökk’n, umdet het ààns hèèmoa onmèuglijk wördt, um te miss’n.
In Hoolt’n heiw we alle joar’n, à’k good heb e telt, vief “schutters” koning’n. Det is bes een betje hèèl völle van het goeie, mà de schik is ter neet minder umme. Het is àllèène gek, daj’ de naam’n hèèl rap wier vergett’n bint.
Ééne bin ‘k ter nôôit vergett’n. Het was nog in de tied det den vôgel hôôge in de lôch stun, op ne lang’n poal met tuugdreuire. Àj’ der ôônder stunn’n zag ie hôôge in de lôch een klein vèugeltje, zôônder korf der achter. Ie konn’n oe inkôôp’n vuur ieder schot, dus àj’ het geerne woll’n word’n dan weug ie der een paar cèènt an. De kôôgels vlèug’n vriejelijk de wereld in, àj’ der langs schött’n. Zie daald’n, of wier op de Kalfstermansweire of argens op ’n Boschkààmp of in darp. Netuurlijk wun net die eene man, diet in iedere ronde mar één kèèr scheut, Gert van Menum.
De schutterskoning gung saam’n met de braderiekoneginne, met HMV vuurop, duur het darp. Het is àmoa verwaterd. Ne koneginne van de Keunefeest’n is ter neet. HMV, ik misse ze. Wat zôl het toch wier môôi at de schutterskoning en de feestkoneginne onder begeleiding van HMV, netuurlijk op vriejdag of zoaterdag, wier duur Hoolt’n kon goan en ech wier zôll’n schittern in de feesttèènte. Met name de koninginn’n uut die beginjoar’n, Rikie en Hendrika, hebt op miej grôôt’n indruk e maakt. À’k ze in het Hooltense tèèg’n kômme, mö ‘k ter altied an trugge dèènk’n.
Wie wèèt, kump het er ôôit is wier van en dan vuural de koneginne. Netuurlijk de mèèst’n van ôôns bint een jeurke eulder e wörd’n, mar een greun blèèjke geet er altied nog wal in. Wat is ter noe mèuier as det ôôns Kèunefeest wier opent wördt duur één van die machtig môôie Hoolt’nse dèèrntjes.
Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
