Het is nog steeds crisis, lees ik. Het bedrijfsleven heeft het moeilijk en, daaruit voortvloeiend, ook de arbeidsbevolking. Op mijn opvatting dat we langzamerhand uit het dal klimmen, komen reacties dat de afdaling nog niet ten einde is. Hoe dan ook, om uit de crisis te komen, moeten we wat doen. Van ons worden financiële offers gevraagd, wat niet betekent dat we moeten stoppen met geld uitgeven. Wat we wel nodig hebben is daadkracht van onze leiders. Dat laatste mis ik.
Vergelijk de crisis even met een bermbrandje nabij een sloot in een woonwijk. Twee bestuurders van de buurtvereniging constateren dat er een bermbrandje is. Ze treden meteen in overleg om een vergadering van de buurtvereniging bijeen te roepen zodat kan worden besproken hoe de brand is ontstaan, hoe op te treden tegen de verantwoordelijke(n), en natuurlijk hoe in de toekomst deze bermbrandjes te vermijden. Het bestuur komt in spoedzitting bijeen. Slechts één bestuurslid ontbreekt bij aanvang van de vergadering. Het betreffende bestuurslid beseft kennelijk onvoldoende dat een daadkrachtig ingrijpen noodzakelijk is. Hierover wordt dus eerst een motie van afkeuring ingediend en aangenomen. Dan komt het betreffende bestuurslid toch nog onverwacht, bezweet binnen. ‘Sorry dat ik laat ben, maar er was een bermbrandje. Heb maar snel even een emmer gepakt en het geblust met water uit de sloot. Heb ik wat gemist?’
De landelijke politiek krijgt ook trekjes van de hierboven vermelde buurtvereniging. Er wordt honderduit gedebatteerd over zaken die niet goed gaan, zonder het feitelijke probleem op te lossen. De stagnerende woningmarkt, de verhoging van de pensioenleeftijd, fraude met zorgbudgetten, zorgtoeslagafhaal-Bulgaren, zijn er maar een paar van. Maar in plaats van een daadkrachtige aanpak van een probleem zie ik vooral discussies over waarom het fout is gegaan, hoe het heeft kunnen gebeuren, wie daar verantwoordelijk voor is, welke boetedoening hij of zij moet ondergaan. Het is week(ers) of slap. Maar wat mij vooral interesseert is hoe het probleem is of wordt opgelost! Is het brandje geblust? Is het zorglek naar Bulgarije dicht? Hoe bestrijden we fraude? Hoe behouden we goede zorg? Worden onze centen goed besteed? Dat zijn relevante Kamervragen!
Ja, als wij meer gaan besteden, dan trekken wij onze economie weer uit het slop. Lekker, maar behalve dat soort oneliners, verwacht ik van onze leiders een stimulans. Wat effening van het hobbelige pad dat wij moeten bewandelen. Zodat we, over de heuvels, door diepe dalen en het crisisbos, als lange stoet van het circus Rutte weer de bergen ingaan in plaats van de bietenbrug op? Tref maatregelen die ons stimuleren om dat geld, waar we toch al geen drol aan rente meer op krijgen, willen uitgeven. Versoepel de verstrekkingsnormen voor hypotheken én de wijze waarop we moeten aflossen tot de helft van de woningwaarde. Een beetje budgettaire ruimte bij de aankoop van een woning kan geen kwaad. Want zoveel spaargeld hebben we nou ook weer niet. Leiders worden niet betaald voor zwartepieten en in de achteruitkijkspiegel kijken. Althans niet wat mij betreft. Let op de weg! Hou op met de mijn-naam-in-een-motie-democratie. Bij bermbrandjes, en in tijden van crisis, hebben we daadkracht nodig.
Niet lullen, maar poetsen!
Herman Deijk
