De boakes waar’n à knap op hèugte, toen kwam die onheilstijding. De Poasvèursjouwers môss’n op visite biej de börgemèister. Zie zagg’n de bujje hang’n. Te völle drèugte, de Poasvèur’n môgg’n dit joar neet bràànd’n. Het was sloek’n vuur de jongs, diet er moand’nlàànk hun ziel en zalighèid in hadd’n eleg. As echte bruggenbouwers vund’n ze mekaa. Àmoal een Poasvèur van viefhonderd kuub. De prieze vuur ’n grötst’n en mèuist’n gung’n oaverboord. De jury hoom’n àllèène mà te kiek’n noar het origineelste Poasvèur en de ontvangst. De boakebouwers wadd’n toch nog bliej. Oaverà in de buurgemeent’n wadd’n de vèur’n verbèudne. In Hoolt’n-Riess’n kon het duurgoan. Zoaterdagmiddag was de kuuring. Het èèrste poasvèur was drek à ne verrassing, neet det de busse vaste kwam te zitt’n, mà de Leggenbargers hadd’n der een machtige, ofgewarkte boake van emaakt. Op de platte waag’n genöt het kuuringsgezelschap van de môôie ontvangst duur den Poashaaz’n. Met een half uur vertraging gung het op weg noar Splôô. Van de veert’n zag ie de onmeunige hèupe hoolt ligg’n en honderd meter veerderop? Wat ne boake en wat een feest.
De bouwers àmoal in Tiroler kleere en ne disjocky, acht meter hôôge, boam’n op de boake. Èèrs dach ie det ze het Poasvèur hadd’n um etèuvert tut nen Alpenspits. Hèèmoa broen duur de drèugte met de boam’nop de eeuwige schnèè. Körter biej zag ie det het ne grôôte bierpulle was, met schoemrèuskes der op. In eene grôôte polonaise gung het um de boake. Wat een wille. De tied was völs te kort en de Bèusebargers stunn’n ôôns al op te wacht’n vuur an ’n Russ’ndiek. In nen indrukwekkende touwsproake môch de börgemèister vuur de zôvölste kèèr de terechte kredits, det er toch nen oplössing was ekömm’n en de veur’n neet um zèèpe wadd’n ehölp’n, in ontvangst nemm’n. In ne vèèwaag’n, wat eigelijk neet kon, wörd’n het gezelschap noar de boake erèèdne. Det wörd’n dus ne vette bekuuring vuur diezelfde börgemèister. Bèusebarg had het oavertollige hoolt àmoal à verwarkt en het gehèèl lag ter schôône en ofgewarkt biej. De stemming was merakels en zô trök de jury veerder noar het Hoolterbrook. Met een prachtig gedicht wörd’n het gezelschap welkom eheet’n. De maag’n wörd’n evult met wors en soep en met ne grôôt’n beker, gung het noar het leste Poasvèur in Diekerhook. Ôk hier nen indrukwekkenden barg hoolt, wat biej mekaa was esjouwt. Mà dan achterop op het terrein, ne boake in de vorm van de Diekerhookse Mölle. De börgemèister drukk’n op ne knop en de mölle begun te drèèi’n, machtig môôi edoane. In ne wedstried tuss’n Prins Carnaval en Mister Robinson blek nog is wier hoe völle kennis of ter biej de Fienpreuvers zit. De Prins gung met de erekett’n noar zien stamcafé. Doar kwam de Poasvèursjouwers en brugg’nbouwers mekaa wier tèèg’n biej de priesuutreiking. De oerversjes kwamm’n noar boam’n en het schoem dröppeln van het plafond. Één dinge steet as ne poal boam’n water, die originaliteitspries möt bliem’n. Het gif wier iets extra’s an de boakes in Hoolt’n-Riess’n.
