Drei en ’n half joar e lèène, hew we ne kursus reanimeer’n e had. Die kennis is à wier een hèèl èine weg e zakt. Herhalingskursus, doar is neet van e kömm’n, ie wèèt wà, drôk, drôk, drôk. Hèèmoa vekèèrd, zukke dinge möj’ biej hôôl’n. Het kan zô mà gebuur’n! Van de wekke môch mien zwoager, noa ach wekke zeek’nhuus, met ne verbrijzelden arm, een paar uur noar huus. Wiej zagg’n der as ne barg tèèng’n op. Ne keerl van honderd en vieftig kilo, ’n arm in een stoalen frame, hij zal oe mà vall’n. De touwstemming van ’n dokter kwam der en zô vertrökke wiej vanof het Dèimter zeek’nhuus. Het èèrste wat e biej huus zag, was opgeschött’n roet. Het was mar èèm’n of hij was an ’t roet trekk’n. Het môs gebuur’n, “Det kan ‘k neet zeen en het is good vuur de spier’n.” Gedrèèm’n brach e het roet noar ’n ofvalbult en doar sleug het nôôdlot touw. Nen akeligen schreeuw en in ne flits dach e wiej, noe veuilt e ôôns toch nog op den kapott’n arm. Het was völle arger. Hij sleug achteroaver in een verhèugd bloom’npark. Doa kôw we’m nog net opvang’n. Wiej reup’n en schreeuw’n, mà krèèg’n gen kontakt meer. Drek 112 e belt en die gaff’n de commando’s, drek plat legg’n en reanimèèr’n. Met alle meuite heiw w’m loat’n zakk’n en vuur dè ‘k ter arg in harre wà ‘k an ’t pôômp’n. De vrouw’nstemme in de telefoon reup vanals en ik blèève mà duurgoan. Vanalles vleuig ter duur miej hen en het slachtoffer wörd’n van peers, liekwit. Doar was gen tèèk’n van lèèm’n meer. Groot was de opwinding toen der toch wier oasem kwam. Bliem’n pôômp’n, heur’n ik, met in de veert’n de sirenes van plietsie- en zeek’nwaag’ns. Het zweet leup miej in streuiltjes oaver de rugge toen der ééne zèè, van zà ‘k het van oe oaver nemm’n. Gelukkig de juuste lèu wadd’n der met het AED apparaat. Twei schokk’n krèèg e, onderwiel was ik an ’t biejkômm’n. Binn’n de kortste kèèr’n was e wier ôônderweg noar het zeek’nhuus. De karweitjes, diet e wol doon, bint bliem’n ligg’n. Hij is neet in zien huus ewes en ôk de gàànk noar de stembusse wörd’n neet meer e maakt. Hèinig an kom ie biej uut den roes, woej’ zô in één kèèr in trechte kwamm’n. Ne bettere herhalingskursus köj’ neet hemm’n, mar ie begriept mar al te good hoe onmeunig belangriek of het is, daj’ de stof biej hôôlt. Nog belangrieker daj’ de apparatuur van tied tut tied good noakiekt. Biej de kursus köj’ nog zegg’n, van loaw w’t nog een keer oaverdoon, mar as het peerd ech slöt dan geet um dôôd of lèèm’n. Wiej hebt ôôns beste doane en kwamm’n der met in t zeek’nhuus. Doar is e in goeie hàànne. Hij is ter duur e kömm’n, mà hef nog ne lang’n weg te goan op weg noar herstel, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
