Optoch in Keunedarp

Natuurlijk kenn’n Hoolt’n wal nen optoch. Ieder joar met het schoolfeest, leup’n de kinder met kleine waag’ntjes en versierde fiets’n duur ’t darp hen. Mà ne carnavalsoptoch, det was onbestoanbaar. In 1968 was de carnavalsvereniging op e richt. ’N èèrst’n prins, Waterjan was inmiddels à wier lange in e ruilt. In 1972 kwam de scepter in hàànne van Prins Johan Franz van den Noordenbarg, den onvergettelijken kapper op ’n hook van de Rietmolenstraat.
Doar zôl en môs nen carnavalsoptoch kômm’n. Hij wol ’n slöttel ontvang’n uut de hàànne van börgemèister Enklaar . Zô gebuur’n het det Waterjan, inmiddels um e dèupt tut Oppertapper, biej zien moat Eb van Krekel het plein op kwam zwier’n met ne kiste champagne. Doar op det plein wörd’n de optoch op e stelt. As grootvorst’n kwam de keerls van de Road van Elme biej Ep Krekel uut ’n keelder zwabbern. Op de èèrste waag’n, zien eeg’n boot, Prins Johan Franz, in gezelschap van de ôôld prins’n, Jan ’n Ontvanger en Albert van de Ôôle Bekke, gevolgd duur president Eddy Vincent, met ne machtigen bos bloom’n en de Oppertapper met ne kiste champagne. De Road van Elme klum met een träpke op de tweede waag’n. Doar gung ’t hen. Met HMV vuurop trök ’n optoch ôônder de grôôte poorte duur. Op noar ’t gemeentehuus. Doar stun het carnavalsvolk te wach’n, rôôndum het bordes. De börgemèister en de vrouwe veul’n zich bes wal een betje ongemakkelijk, mà het ies was rap e brökk’n, toen de börgemèistersvrouwe wörd’n bedölv’n ôônder de bloom’n. Noadet Prins Johan het komplan had an e bèudne en ’n slöttel krèèg van de börgemèister, trök Waterjan, met ’n riaal gebaar, de champagneflesse lös. Het carnaval en het komplan konn’n van start. Tut op ’n dag van vandaage bint ze der drôk met e blèèm’n. Het gemeentehuus is noe de ôôldheidkamer. Doarumme is het zô môôi det noe, dikke vèèrtig joar later, Prins Lucas, ôk uut ’n Noord’nbarg, doar de slöttels mag kômm’n ophaal’n. De slöttels diet ’m wordt oaverhandigt duur de börgemèister van Riess’n Hoolt’n. Joa, dèènkt er mar is èèm’n oaver noa. De tied’n bint hard veràànderd. Catan is noar ’n keelder en noe möt doar à wier ne niej’n naam op. Wat dach iele van, Waterjan? De jongelèu ôônder achttiene könt doar röstig een glèèske prik nemm’n en de Road van Elme kan zô, vanuut het ôôle gemeentehuus, biej Waterjan noar binn’n vall’n. Zo, det was gekhèid genog. Zoaterdag is heiw we wier optoch in Hoolt’n, met carnavalswaag’ns uut de hèèle regio. Moandenlàànk is de jeugd ter drôk met e wes. Noe meugt ze loat’n zeen wat ze der van e maakt hebt. Zô’n kleine honderd nummers an waag’ns en lôôpgroep’n trekt uur’nlàànk duur Kèunedarp. Wat begun met een bescheid’n ritje noar het gemeentehuus is uut e greuit tut een grôôts gebuur’n vuur het hèèle darp. Ie zölt zeen, hèèl Keunedarp dut met en de krisus gèèf e wiej met, met de vuilnis, alaaf, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.