Allemachtig wat een rot weer. De wereld is roazend ewörd’n. Het dôôndert nog altied in de graanschuure van de vroggere Sovjet Unie. Honderddartig duuzend suldoat’n an de grèènze. De corona trekt met windkracht nèènge oaver ôôns làànd. De vuurzitter van de tweede kamer lig zelfs te hoost’n in eur berre. Hèèle volksstamm’n zit thuus vaste duur disse zeekte. Mà gelukkig, de dôôdelijke kantjes bint er of. De zeek’nhuuze ligt noe vol lèu met ààndere kwoal’n. De storm heult an. Ondàànks det alles goat wiej trugge noar het normale lèèm’n. Alles geet wier lös. Het carnaval geet duur. In het zuud’n zölt de massa’s mekaar opzeuk’n in ne gezamelijke polonaise. De optocht’n zölt wat minder weer, mà veerder is ter gen hôôld’n an. De jonge lèu meugt wier lös. Ôk biej ôôns in Darp hôôlt de cafees een kleintje Carnaval. Zelfs de grôôte dàànszaal’n könt eindelijk de duur’n. lös doon. In ne roazenden storm kump ôôns landje uut ne langen wintersloap. Eindelijk wier ne vergadering. Eindelijk èèm’n de nèuze buut’n de duure stekk’n. De striemende rèèg’n met de ongenadig harde wind drif oe ’n auto in. Ôônderweg mark ie good det de wind oe uut koers breg. Gedacht’n der biej hôôld’n. Vanoamd wördt het nog neet arg laate. Noe möt de kroeg nog um tien uur dichte. Op de terugweg is de wind nog harder an e trökk’n. De rèèg’n slöt tèèg’n de roet’n an en àj’ biej huus de tuss’nduure lös trekt, kriej’ de volle loage, met lawaai van rôôndvleeg’nde tuinsteule en klepperende speegels. Gauw noar binn’n vuur het leste niejs. Zwoar weer in de Kamer. De nieje minister van corona preuft vuur de èèrste kèèr het grovve taalgebruuk. Het debat oaver het gedrag in de Kamer is uut esteld. Het zal miej beniej’n of ze alle keune wier in de benne kriegt. Ne nieje zeekte grip as ne roazenden um zich hen, ongewèènst, al of neet sexueel, gedrag. Ôk det virus is à duur e drung’n tut in de tweede kamer. Een geschorst kamerlid, tillevisie programma’s goat van de buis. Volkszangers en reppers wordt biej Tussaud vôt ehaalt. De plietsie, ôk op non aktief. Reputaties vuurgood noar de galamiez’n en links en rechts grôôt verdreet in de femilies en nog altied is den storm neet uut eroast. Woenneer wördt het wier röstig? Dartig precèènt minder boer’n. Wat gebuurt met al die grôônd diet er vriej kump? Een miljoen nieje huuze. Wat gebuurt er met de stikstof? Onröstig lig ie in berre, de wind davert nog altied um het huus. Diss’n storm is nog lange neet uut eroast.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
