Het is tèèng’nswoorig een woord det duur is e drung’n tut in de Tweede Kamer. Nen hôôp kamerleed’n kent het geneens. Jammer, met noaberschap in Den Haag kon de wereld ter hèèl ààns uutzeen. Met mekaa de schoolders der ôônder. Neet mekaa oaveral ofjach op gèèm’n. Mekaa duur zwoare tied’n hen help’n. Mangs kriej’ het geveul det ze in Den Haag allèène mà stoat te prèèk’n vuur eeg’n parochie. Noaberschap het is zô belangriek. De mèèns’n in de buurte half stoan, at ze in ne zwoare tied zit. Wiej hebt het de ofgelôôp’n wekke wier könn’n belèèm’n. Femilies, deepe in de rouw. Zô mar in één kèèr steet de wereld stille. Ie wèèt neet wàj’ möt. Dan is het môôi, det er femilie, buur’n, vriend’n en bekèènd’n bint, diet oe ôôndersteund en duur die onwarkelijke tied hen helpt. Hier in het ôôst’n van ’t làànd is het er nog. Touw egèèm’n, doar bint dinge verwatert, mar ôk de mèèns’n van het plattelàànd bint neet meer as in de joar’n vieftig. Vrogger as ie het hèui binn’n haal’n en ie hadd’n gen peerd en waag’n, kon ie den leen’n van de buurman. Doar stun dan wier tèèng’noaver det ie hem hölp’n met het dörs’n. Hoe gezellig was det, as die grôôte dörsmechiene kloar wörd’n ezet en de gezamenlijk buur’n de stelling’n betrökk’n um de rogge te dörs’n. As wichter stoaj’ der biej te kiek’n. Ie zeet de garv’n tweie an dreie vanuut ‘n barg op de dörsmechiene goan. In een steuirig tempo wordt ze noar binn’n eslökk’n. Het kaf wördt van het koor’n escheid’n en stoem’n, neet normaal. Halverwèège kump mooder de vrouwe met de geneverflesse um het stof een betje weg te speul’n. Doarnoa is het wier ne drokte van belang. Het zoad wördt achter mölle netjes op e vang’n in grôôte zäkke. Het lösse strôô wördt an ne miete ezet. Iedereene is in bewèèging en steet te rôcheln in het stof. Zo geet alle rogge de mölle in, zelfs de kleine buskes oar’n, diej’vuur opa hebt op egardert. Niks geet verleuirne. ‘n Barg is bienoa leuig, noe wördt het spannend. Biej de leste garv’n komt de muuze lös. Wiej bint er as de kipp’n biej um ze te vang’n. Dan wördt het stille. Het wark is edoane. De mölle wördt of etuugt um zien wark veerder te doon biej de buurman. Zô wark ie met mekaa um alles vuur de winter trechte te krieg’n. Noaberschap, doar kump gen ne portemonnee an te passe. Netuurlijk de dörsmölle kump neet vuur niks.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
