De feest’n bint achter de rugge. De daag’n wordt körter en duuster. Wiej möt ôôns richt’n op de warmte in en um het huus. Verveel’n hoof ie oe neet. Àj’ nog ne kèèr uut ett’n wilt köj kiez’n vuur het örgelbenefietdiner op 29 september. Goaj’ leever noar een concert, dan köj zoaterdag, 30 september, in de karke geniet’n van de verscheid’nheid van de Hoolter koor’n. Wiej loat ôôns Noaberörgel toch neet in de keulte stoan? Neet vaste neet, àmoa een paar fless’n wien achter ’t buis en dan wier op huus an. Harfs het geet in een rap tempo. ’N eek’nbôôm achter ’t huus kluurt à môôi broen en duur al het rèèg’nwater van de leste tied bint er in één kèèr onmeunig völle paddesteule. Geniet er van, het is nog röstig harfsweer. Volgende wekke zit e wiej in oktober en zölt de blaa met buskes teglieke noar beneed’n kômm’n. Hier in ôôns làànd köj nog geniet’n van de röste en vrea, diet er à zô lange is.
De vorming van een kabinet löp à zô’n betje het hèèle joar en det geet hèinig vedan. Zô gauw àj’ oaver de grèènze kiekt, is het een stuk ààns. In Duutslàànd is het onröstig duur de uutslag van de verkiezing’n. Engelàànd wil nog neet ech ofschèid nemm’n van Europa. Europa wil nog meer mach noar zich touw trekk’n. China zut de bujje in Noord Vietnam ôk hang’n en Amerika dut er nog ne batse biej boam’nop. De oorlogstaal tuss’n Trump en Noord Vietnam is, um kromme tèène van te krieg’n. Referenda in Spanje en Koerdistan, twei hèèle verschillende fenomeen’n, mar in beire gevall’n wördt de zaak op scharp e zat. Toch zöw we die mèèns’n ôk een stuk mönn’n gèèm’n op diss’n aardkloot at ze det wilt. Heiw we ôôns in de zèumtiende eeuw zelf ôk neet vriej e vöcht’n van die Spanjaard’n en wat dèènk ie van de Belg’n? Iedereene de vriejheid gunn’n, um doarduur de röste en vrea te krieg’n. Zal het klookste schepsel op ôônze earde ôôit tut inkèèr kômm’n? Loaw we bliej weer met de röste in eeg’n làànd. Loaw we bliej weer det ze ôôns de huuze nog neet verbràànd, zô dàj’ alles wàj’ hebt achter möt loat’n. Zal der röste kômm’n as IS uut de wereld is, of begint dan pas het getöuwtrek en bint de mèèns’n doar, vuur zôvölste kèèr de klos. Iedern dag zet ie het niejskäske wier an en heurj de mèèst verschrikkelijke dinge de huuskamer in kômm’n. Ie wordt er onverschillig in, loat het langs oe wegglie.
Trugge noar de harfs en het noaberörgel, loaw we met mekaa zörg’n det dit kleine stukske van Hoolt’n in stàànd blif. Het maakt neet uut wàj’ bint en wie bint, àj’ Hoolt’n in riedt, zee we àmoa den witt’n toor’n met det Noaber orgel der in. Det is ôôns thuuskômm’n. Noabers loaj’ neet in de keulte stoan.
De Vèèrkàànte Viefkop.
