Ne Sunterkloas um nôôit te vergett’n

Zundagmänn’n um tien uur geet de telefoon. De kleine jonge. Hij is e een betje verdreetig. “Opa we kunnen niet komen, want Sinterklaas komt vanmiddag.” Hij nèudigt ôôns doarumme uut, um dan mà biej pappa en mamma te kômm’n en netuurlijk doow we det. Zô vaake kriej’ Sunterkloas neet an huus. Half vèère zit e wiej op de kamer en twei paar kinderôôg’n kiekt ôôns vol spanning an. “Hij kump toch wà?” vroag ik ongeröst. Zelfs pappa twiefelt. Twei köpkes knikt vol oavertuuging. Zie zölt nog èèm’n mött’n wacht’n. Het wördt al hèinig an duuster en de gerdien’n wordt in de juuste stàànd ezet. De katte möt noar de kökk’n, mà hef doar gen zin in. ’n Hôônd lig röstig ôônder de toafel, gen mèènse diet er arg in hef. De steule wordt kloar ezet en de Sunterkloasversjes klinkt duur de kamer. Dan geet de belle, doar zöj’ ze hemm’n. Nog net vuur det de duure lös geet vlug de katte in alle paniek noar boam’n. Gen mèinse let er op ’n hôônd. Det völt tèèng’n, àllèène Zwarte Piet. Sunterkloas kan neet kômm’n. Hij is völs te drôk. Begriepelijk. De wichter bint er gauw oaver hen en grabbelt noar de riekelijk rôôndgestrèuide peppernött’n. Èèm’n later wier ne belle en waarachtig, doar is e toch nog, Sunterkloas, met nog twei Piet’n. Nog meer spanning. De kamer zit inéén kèèr vol. Zô te zeen bint ze met ne speciaal’n taxi vanof Goor ekömm’n. De taxichauffeur kump ôk met noar binn’n um te geniet’n van dit kluurige schouwspel. Sunterkloas zet zich op ’n stool, alle ôôg’n bint ericht op de kommende gebuurteniss’n. ’n Hôônd löp hèèl onscheuldig noar ziene plaatse ôônder de toafel. Met dà ‘k ’t opmarke, zee ’k ôk ne grôôt’n plas ôônder Sunterkloas zien’n stool ligg’n. Te laate. Ne scharpe lôch dringt biej iedereene in de nèuze en Sunterkloas vijlt met zien’n zundagsen tabbert rech duur den plas hen. Het toneelstuk wördt ôônderbrökk’n duur de warkelijkhèid. Sunterkloas kump rap in de beene en nèimp nog èèm’n een stuk nattighèid met in zien zundagse klèèd. De heer des huizes lig al mill’n in de kamer op de kneene, met wasseldeukskes en excuses. De kinder vindt het arg en de rest, ôk Sunterkloas en de zwarte Piet’n, ligt zowat dubbel van het lach’n. De nattighèid is rap weg, mà de lôch blif in de kamer hang’n. Gelukkig is Sunterkloas de leste tied wà tèèng’nslag ewèènd en traktèèrt de kinder riekelijk op kedoos. Mamma mag nog èèm’n biej de ôôle baas op ’t knei en opa zingt zich de long’ uut ’t lief. Dan möt ze wier vedan. Doar wacht nog zô völle ààndere kinder op kedoos. ’n Half uur later een berich van telefoonpiet. De lôch van de hôônd is duur e drung’n tut in de taxi en het zundagse klèèd van Sunterkloas is à noar de stoomerieje.