Èèm’n der tuss’nuut. Weg môôndkäpke, weg àànderhalm’n meter, allèène nog mà de contole op èènt’n. Doar kom ie dan wal achter, àj’ èèm’n an de ààndere kàànte van de poal kômt. De Duutsers bint er nog altied streng op. Zô gauw àj’ binn’n komt, controle en zô lange àj’ in bewèèging bint, de kappe op. Ie hebt wier in de gaat’n hoe benäuwd of det is. Iedere kèèr verget ie die kappe en links en rechts komt ze oe intèèg’n met de kappe àllèène mar oaver de môônd of ôônder ’n kin. Het blif een lachwekkend gezichte. Toch heiw we genött’n van een paar môôie daag’n. Lekker ett’n, lekker lui wèè, een kaartje legg’n, met een biertje der biej. In één kèèr een vrèimd geluud. Het dèu miej dèènk’n an nen ôôld’n stoomtrein. Teglieke met het geluud, kriej’ de lôch van tabakswalm in de nèuze. Dit ritueel zôl zich dagelijks um het half uur zô’n betje herhaal’n. Ie gèèft er ach op, wat er iedere kèèr gebuurd. Ne femilie, vief man stark, mooder, twei zöns en ne dochter met eur man. Ieder half uur goat ze met zien viem’n noar buut’n um an een sigretje te trekk’n, met een drankje der biej. Alle vieve zwoare rôôkers en de mooder zô benäuwd, dàj van schrik de kappe op doot. Ie magt oe gelukkig priez’n, dàj’ ôôit e stopt bint met het trekk’n an de sigrette. In de jonge joar’n, nog of en touw ne sigaare op ne brulfte. Ie wèèt wà, de sigrett’n en sigaar’n stund’n massaal op de lange toafels en noa een paar uur was het hèèle café, eene dààmpende massa. De lôch van rôôk en verschroald bier kump wier noar bôam’n. Hoo, hôôlt de gedacht’n biej de kaart’n, vuur dàj der arg in hebt, loaj’ ne goei’n ligg’n. Dan in één kèèr wier, den stoomtrein, nog harder puffend dan een half uur eerder. De nicotine zit er wier in. Mooder wördt eleid duur de jongste zönne. De dochter löp ôk al neet al te good. Met zien viem’n komt ze wier binn’n. Ie schrikt àj’ de stokkende ademhaling heurt en den stoomtrein met tabak wier achter oen hen schuf. Ie wordt er neet vrolijk van. Het oamdett’n hef mooder neet ehaalt. Èèm’n uutröst’n. Noa ’t ett’n kump de locomotief met de vèèr wagons, ieder half uur wier langs oe hen puff’n. De lôch van tabak häänk ter umme hen. Ie vroagt oe of woerumme toch. Het kan neet ààns, verslaving. Begint er nôôit an, dèènk ie in ne walm van tabak
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
