Ne röstige rèize

Wiej bint er èèm’n tuss’nuut e wes. Ne muzikaale reize met het Markelse Brooktrio. Zelf neumt ze zich duo, mà zôônder de Muziekdèuze könt ze ’t schudd’n. Vol goeie mood stapp’n wiej biej de Haverkamp in Markel op de busse um de zörg’n een paar daag’n achter ôôns te loat’n. Het leup hèèl ààns. Nog ne hàànd vol Hoolter en Battumsen trökk’n met, in het bôônte gezelschap van de Badmusse, de Weuste en Benny Muziekdèuze. Ne lange rèize noar Mayrhofen. Gelukkig môg e wiej ’s oamds noar ’t ett’n uutröst’n, mà ’n ààndern dag was het drek à raak. Frühschopp’n op de Aachensee, dus àmoa in de polonaise, behalve den ôôld’n scheerbaas. Hij was nieje klàànt’n an ’t warven vuur zien zönne. Met alle nieje klàànt’n geet e èèrs noar de buurman um kennis te maak’n. Ie zölt zeen, det wordt files doar mill’n in darp. Zie hadd’n doar op de boot allèène mà halve liters en det was wenn’n. Op disse meniere haw we à ne môôî’n boadem e leg vuur het fees van ’s oamds. Op de toon’n van de Zillertaler Hadelumpen kôm ie trechte in de polonaise met “good old” Oeki. Hij vund ’t jammer det e zundag neet kon kiep’n en wus bienoa vaste det ziene ploeg zôl verleez’n. ‘N ààndern dag was het weer bewolkt en mistig en kôw we de Alp’n neet in, mà zô wörd’n wal de heldentenoor’n geboor’n op de burcht van Kufstein. Drei Korhaan’n zatt’n doar mooderziel allèène uut te röst’n in de kasteeltuin van die onmeunige grôôte burcht. Toen het heldenörgel uut was e spölt, heur’n de lèu van boam’n of hun populairste versje “I prosit”. Hèèl spontaan zung’n ze veerder. Van alle kàànt’n kwam de lèu lustern noar, Hoolten mien làànd en Sierra Madre. Netuurlijk wörd’n der e vroag’n um ne Zugabe en zô klunk het Salland lied over de stad Kufstein. Van die röstige rèize kwam niks trechte. Het was volop geniet’n, met as hèugtepunt het optreed’n van het Brookduo in het Italiaanse Branzoll. Netuurlijk, Graziano en de ààndere artiest’n krèèg’n een rèuske, mar ôôns Brookduo wörd’n der meerder kèèr’n ôônder bedölv’n. Wiej genött’n volop en det is belangriek, want vuur dàj’ der arg in hebt könt ze oe de grôôte löchte uutdrèèj’n. Wiej wörd’n stille, biej het bericht van het zo mar uut de tied raak’n van Gerhard Wagenvoort. Joar’nlàànk voetball’nde met ôôns in het Diekerhookse elftal van Hoolt’n. Het lèèm’n is môôi mà mangs keihard. Wiej zölt ‘m bliem’n gedèènk’n. Noa ne lange polonaise en ne nog länger’n dag gunge wiej ’n ààndern männ’n op huus an. Ondàànks lange files duur ongelukk’n, kwam e wiej àmoal wier veilig biej de Haverkamp. Nog één kèèr kôw we ôôns doar de boek dikke op ett’n. Met ne persoonlijke hàànd van het Brookduo gung iedereene zien’n weg op huus an, um ’n ààndern männ’n in ne roes wakker te word’n. Het is net as Kèunefeest, det möj’ ne kèèr metmaak’n, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.