Tèèg’n de Karsdaag’n en Niejoar begin ie vanals te prakkezèèr’n. Wat möt er in de leste viefkop van tweiduuz’ndtwaalme? Ie loat het joar nog één kèèr vuurbiej kômm’n. Het is onmeunig gauw e goane. De tied vlug oe as lös zàànd duur de vingers. Ie hôôlt ’t neet tèèg’n. In de wèèreld bint er wier dinge gebuurt, diej’ neet vuur mèugelijk hôôlt. Twintig klèine kinder, dè ’s gen wichterwark. Neet te gelèum’n! Het ôôle gezegde, een ieder veult het ziene, breg ôôns dichter biej huus. Iedereene zit met de karsdaag’n met zien eeg’n gedach’n, zien eeg’n geveul, wille en verdreet, ôônder ’n bôôm en dech trugge an wat was, um dan, met vôchtige ôôg’n, wier vuuruut te kiek’n. Ie gardert oene gedach’n biej mekaa, op noar tweiduuzenddarttiène. Miene gedach’n blieft stekk’n biej het mèuiste woord van 2012, in het plat, pieneköttel. Het wördt neet völle meer gebruukt, mar as klein keerltje krèè ‘k van mien moo nog wal is te heur’n, dè ‘k ne grôôt’n pieneköttel wasse. Zie bedoel’n der met, dè ‘k neet môs dramm’n um iedere blauwe plekke en kramme an ’n arm, of bult an’t hèufd. Biej de verkloaring van pieneköttel gèèft ze an det het ne zuunige pinne is. Mà ne zuunige pinne is ne kniepert en ne kniepert is volgens miej gen drammert of pieneköttel. Woer maak ie drôk oaver! Vaake hè ‘k ’t heur’n zegg’n. Het schient dat, àj’ de viem’nzestig vuurbiej bint, daj’ oe näns meer drôk oaver meugt maak’n, ààns biej mà lastig en ne grôôt’n drammert. Ie möt geniet’n, mà det is noe net wà ‘k doo! As diss’n tied van bezuunigen nog länger anheult dan wow we àmoa knieperts. Het zal wà, heiw ’t zô slech of biw we ech àmoa pieneköttels en dramme wiej met mekaar mà wat an? Met de Karsdaag’n en Niejoar ette wiej ôôns het lief wier op de lèèz’n. Misschien wà zô völle, daj’ piene op ’n köttel kriegt, mà det is hèèlwat ààns. Hoe ’t ôk is, ne drammert of ne kniepert, doar bint lèu, die hebt er niks met. Die kiekt àllèène mà noar männ’n. Àj’ het joar dan noe nog good möt maak’n dooj det wal aarig op ’n kniepert. Mien moo zôl zegg’n, ie bint ne grôôt’n drammert mà gen pieneköttel. Loaw we der neet lange oaver knibbeln. Zörgt er vuur daj’ ’t liek hôôlt met mekaa en as det neet meer zô is, prebèèrt het op te löss’n, doar is à naarighèid genog in de wèèreld. Det is karsfees, zörg’n det er vrèè is. Gôôit de hellighèid van oe of, kniept de katte neet in ’t duuster. Maakt er met oene neuist’n een môôi karsfees van. Met mekaa de bôch duur op noar wier een niej joar. Vuur iedereene, fijne karsdaag’n, een zaalig uutèine en hèèl good begin. Oaver taal möj’ gen oorlog maak’n, ààns binj ne grôot’n pieneköttel, ne drammert en ne kniepert teglieke.
Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop
