Hoolt’n is wier volop in ’t niejs, mà ôw we doar noe zô grèuts op möt weer, is de vroage. Iedereene stun der van te kiek’n det ze noe à gangs wadd’n met de bestroating van het plein. ’n Smidsbeelt autovriej of bienoa zôônder auto’s. Eindelijk gebuur’n der wat. Doar wadd’n zelfs lèu diet het neet snel genog gung. Zô môs ’t wà klauw’n met geeld kost’n. In eur ôôg’n kon ’t nog völle sneller. Wat gebuurt ter een paar daag’n later? Het wark wördt stille leg en dan begint den tam tam te wark’n. Alles en iedereene bemeuit ter zich met. Verwiet’n vleegt oaver en wier. De Hoolt’nse Handelsvereniging zit met de hàànne in ’t hoar. De supermarkt’n hebt’ e vrett’n. De gemeente wördt vuur de zôvölste kèèr, onbehoorlijk bestuur verwett’n. Wat gebuurt ter toch àmoa! Hoe is ’t mèuglijk? Gen mèènse diet ter nog ééne jota van kan begriep’n. Wà ‘k ter van begrepp’n hebbe hebt de betrökk’n zaak’nlèu van de HHV een vuurstel e doane an het gemeentebestuur. De supermarkt’n maakt doar gen deel van uut. De gemeente hef det vuurstel neuis zich neer e leg met de woord’n det ze ’t dèud’n zô as zie det woll’n en dat ze an gen mèinse um touwstemming hoom’n te vroag’n. Det is biej ôôndernemmers van de HHV en de de bèire supermarkt’n in ’t verkèèrde halsgat e schött’n. Doar veuilt wat vuur te zegg’n, temeer umdet ter midd’nstàànders bint, diet zelf ôôit grôônd vuur perkèèrruumte hebt an e koch um de klàànt’n noar de bedriem’n te haal’n. Gen wôônder daj’ dan in de beene komt as de gemeente de vuurstell’n diej’doot gewoon an de kàànte schuf. Met mekaar hebt ze eur rech e zoch op de plaatse woet det heurt, de rechbàànke. Duur de uutspraak van de rechter blik det de gemeente zien wark neet good e doane hef. Zie bint gelast um het wark stille te legg’n en met alle pertiën te oaverlegg’n. Inmiddels hef de HHV e proat met de gemeente. De môôie preuitjes bint neet van de lôch. De gemeente hef de midd’nstàànd wat te bèè. Noe, noet eur ’t vèur an de schenn’ wördt e leg mag ter straks volop parkèèrt word’n op ’n Beelt, nog meer as vuur de tied. De perkèèrplaats’n an de Tuinstroate kômt ter ôk nog biej. Hoe zô, nog biej, doar wördt à tied’n volop gebruuk van e maakt. Noe lig ter in’t verscheet det ter ne blauwe zône kump. Het zal toch neet zo word’n daw we straks een niej duur plein hebt, met doarop allèène mà blik. Het zal toch hoppelijk neet zô weer, daj’ oe op det nieje plein blauw oasemt en argert an benzinelôch en autoblik. Hoe ’t ôk wördt, loawe hopp’n det ze der as keerls ôônder nekaa uutkomt. Loawe hopp’n det ôk de mèèste klàant’n en Hoolter zich doar in könt vind’n, want ’n Beelt is van ôôns àmoa, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
