n Dôômie was miej vuur

Van de wekke een berichtje op de digitale snelweg. ’n Dôômie had op zestien april, den allerèèrsten meikèèver ezeene. Het zat miej an ’t dèènk’n. ’n Dag of wat later was ik in de tuin gangs um de aardbei’npläntjes en de smallook wat mest te gèèm’n. Het gehèèl was oavergreuit met haan’npoot en àànder ongemak. Inmiddels stoat de aardbei’n der wier schier biej. De leste smallook kump disse wekke an de buurte. Links en rechts kwamm’n, met het umme grèèm’n van de grôônd, de engerling’n noar boam’n. De boer’n bint er neet bliej met, mà de mèèst’n vindt vandaage wier een veilig henkômm’n ôônder de grôônd. Doar in één kèèr, ne meikèver, nog gen minuute gelèène het daglech ezeene. Vuur miej ôk ’n èèrst’n dit joar. Het zal de jeugd neet zô völle meer zegg’n, mar in ôônze jonge tied, was ter hààndel in meikèvers. Zô gauw as mei in ’t làànd kwam, trök e wiej met een man of wat noar de Bèusebargerweg. Doar langs ne lèèg’n singel biej de Fluiter lagge wiej um de twintig meter in de wèire te wach’n, op wat er ging kômm’n. Zo tèèg’n een uur of achte kwamm’n ze vuur’n dag. “Meikèèver,” heur’n ie en dan lag iedereene met de pette in ’n anslag. Zô wörd’n der tientall’n evöng’n. Die gung’n dan in een strôôpblik. Eek’nblaa der biej, gèètjes in het deksel en dan kôj’ ze bewôôndern. Koning’n, koninginn’n, bakkers, slagers en öllieslagers. In een klein pötje gung’n ze met noar schoole, um ze te verkôôp’n vuur knèupe. Ne boks’n, ne knôôp met vèèr gèèter en ne foete, ne knôôp met twei gèèter. Oppass’n det de mèister oe neet betrapp’n, want dan môj’ze lös loat’n. Nee, knèupe wörd’n in die tied neet weg egôôit, mà bewaard in nen ôôle weckflesse. De èèrste kèvers wörd’n wà verhààndeld vuur twintig boks’n of vèèrtig foet’n. De pries zakk’n onmeunig gauw, want doar wadd’n meikèèvers zat. De knèupe wörd’n ôk gebruukt biej het knèupke smiet’n op het schoolplein. Met een man of wat drei of vèèr knèupe smiet’n tèèg’n de muure an. ‘n Knôôp den het dichste tèèg’n de muure an lag, had de hèèle pot ewunn’n. Op ‘t lest’n waw we doar zô good in, daw we de knèupe rech op tèèg’n de muure an konn’n mikk’n. Het beste gung det met de foet’n, diet an de kuss’nsloop’n zatt’n. Wiej knipp’n ze der wal is stillekes of. Met ne hamer, èèm’n extra plat houw’n en dan net zô lange oefen’n, tut det e rech op tèèg’n de muure an stun. In die joar’n was ter nog gen ipad of alle daage tillevisie. Nee wiej vermaak’n ôôns met spöllekes, diet gen geeld kost’n, mà knèupe.