Tanige keerls, goodlachs en zie gung’n eur eeg’n gàànk. Neet alles op uur en tied, mà net zô ’t eur uutkwam. Zô zat ik biej opoe te wach’n tutdet ze met peerd en waag’n de Liez’nstèège indrèèi’n, um achter op ’n Vlèèrdiek te melk’n. Zie wadd’n gek van peerde en hadd’n de boerderieje op de Meermanskààmp is. Het enige wàj’ noe nog vindt, bint de linnebèume. De Wàànsinkbrèurs wadd’n verstokte vriejgezell’n, tutdet Meermans Mans op vriejerspad gung. Hij was à wà tèèg’n de vieftig. Hèèl Hoolt’n preut oaver de nieje boerinne op Meerman. In die tied leer’n ik de femilie good kenn’n as monsternemmer. Beste lèu, aardige vrouwe en altied in vuur een preuitje. Àj’ der hen môss’n, môj’ der wal een paar uur vuur uuttrekk’n. Zie melk’n met eur beid’n zestien beeste en det was mien’n grötst’n boer in die tied. Het gung àmoa nog met de hàànd. Àj’ noar de Meermänze mônn’n was ter vaake wat bezunders. De eene kèèr zat ie, noa het môônster nemm’n, an de beschuut’n met muuskes, biej de geboorte van Paulientje en de ààndere kèèr môj toch ôk wà ne niejjoarsborrel drink’n. Het was altied op ’n kniepert, dàj’ op tied op schoole kwamm’n. Het zal een kèèr zommers weer’n e wes, dà ‘k op mien fietske ’s oamds het arf op rèè um melkmôônsters te nemm’n. Ik was e rap kloar. “Wiej hebt vanmiddag e mölk’n, want wiej krèèg’n hèui drèuge, komt männ’nvrog mà wier.” Och, en dan dèuj’ n ààndern männ’n twei piepkes met melk in het fleske en was alles e rèègelt. Biej de brèurs was ter altied wà wat. Zie zatt’n de beeste neet gauw drèuge, ôk al gaff’n ze nog gen twei liter per melkbuurte. Uut ondèungde schepp’n ik met mien môônsterstok dan wal is extra hôôge duur de melk, zôdet het vetpercentage ongelèufelijk hôôge was. Ne wekke of wat later haw we dan onmeunig völle schik aw we de resultaat’n ôônder ôôg’n krèèg’n. Zie hadd’n ôk ne privé spoorwegoavergàànk biej huus. Het geslött’n hekke hè ‘k eur vaake lös e doane at ze noar de ààndere kàànte van ’t spoor mônn’n, um te melk’n. Noa een joar làànk môônsters nemm’n hà ‘k ne bromfietse biej mekaar e spoart. Zô ongeveer zes wekke later gung ik, rôônd kwart oaver achte, vanof Meermans Mans, duur ’n geuird’n hen op huus an. Half nèènge begun de schoole, hoas ,hoas, hoas. Op de èèrste kruussing gung het mis. Ik krèège gen vuurrang en doar hà ‘k ôk gen rech op. Het lôôn van een joar làànk pôkkeln leer an gruuzelemèènt’n op de stroate. Verdôôfd sprint’n ik op huus an, um mar op tied biej schoole te weer. Doar kwamm’n ’n ôôld’n dokter Nagelhoudt biej miej um te kiek’n of alles wà good was. Hij sprök miej vermanend touw, dà ‘k neet weg had meug’n lôop’n. Met ne kleine vertraging en ne grôôt’n kater zat ik den dag in de schoolbàànk’n. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
