Vanmänn’n was ’t èèrs nog een betje mistig, mà met het verstriek’n van de uur’n, wörd’n het weer hoe langer hoe mèuier. Het nèudig’n gewoon uut um is een kèèr extra um ’t huus hen te kuier’n. Dan kriej’ pas in de gaat’n hoe môôi of het in disse tied van ’t joar eigenlijk is. De zunne schient duur de rôôd, broen en gel verkluur’nde blaa en met de rèègelmoat van de klokke dwarrelt er of en touw wat noar beneed’n. Het grös is bestrèuit met ofgewèèide bleerkes. Het is één grôôt harfskluurig tapijt. De padd’nsteule die hè ‘k van ’t joar e mist. Doar stunn’n der altied wal een stuk of wat ôônder de bark’nbèume, mà dit ’t joar nog neet ééne. Zôl ’t dan èèrs nog wier natter mönn’n word’n. Ie möt er neet an dèènk’n, alhoewà, loaw we eerlijke weer, november is in ’t làànd. Novemberstorm, de wind strak in de bèume. De leste blaa zeukt eur weg oaver het kaale làànd. De rèèg’n kump met de wind met, uut de lôch wèèj’n. De schoolwichter trèèdt, krom ebèug’n oaver ’t stuur, tèèg’n de wind in op schoole an. Het kan nog wà völle slimmer word’n. Àj’ de geleerd’n meugt gelèum’n kriew we vrog winter. Völle schnèè en ’s nachts wil ’t goan vreez’n det ’t kraakt. Wèèst geröst. Sunterkloas kump ech wà, ôk al is ’t barre slech weer. De kààns is allèène grôôt daj’ zien moat, den karskeerl, nog eerder zeet, vuural at de schnèè, met bäkke teglieke, uut de lôch kump vall’n. Ne lekkere bujje schnèè, doar is op zich niks mis met. Ne dikke dasse umme, de iespette op, dikk’n jas an en dan met de wichter op de slèè, der op uut. Het kan toch neet mèuier. Schnèè diet oe as hagelvlokk’n um de kop hen vleegt en op de tonge plakt. De hoornbloazers stoat eind november kloar um het mistrèustige geluud, uut ôôlde tied’n, wier oaver het làànd uut te strèui’n. Noar ’n uur wààndeln of bloaz’n, ne lekkere komme zuukelaa of een voezeltje. Nee lèu, het lèèm’n is ’s winters zô slech nog neet. Ja, àj’ der met ’n auto op uut möt is ’t minder, mà ja, ne klèinigheid hôôl ie altied. Ie zölt zeen, sunterkloas vlug wier vuurbiej en dan is het zô wier karsfees en niejoar. Vuur daj’ der arg in hebt, biej’ de bôch duur en vleegt oe de rötjes en de melkbuss’ndeksels um de oor’n. Gelukkig heiw w’t àmoa nog te good. In disse duustere daag’n komt ôk de Fienpreuvers tut lèèm’n, met eur’n vèèr’nvèèrtigsten Prins. Het wördt drôk in Hoolt’n. Sunterkloas, het Karsmänneke en Prins Carnaval. Met een betje geluk köj ze alle dreie teglieke zeen in de stroat’n van Kèunedarp. Mà zô veer is ’t nog neet. Èèrs ter op uut en geniet’n van môôie noajoarsdaag’n. Dèènkt er wal umme, de tied is verzat, dus het is völle eerder duuster as daj’ arg in hebt. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
