Koningsdag

An ’n naam möj’ wenn’n, mà veerder is ter neet völle verààndert. De weersvuurspelling’n wadd’n onmeunig slech, mà gelukkig det die weerkeerls het mangs mis hebt en up zunnen feesdag is det môôi met e nömm’n. Zô trök ik, met nen extra jas, opgetuugt met wat oranje, op Hoolt’n an. Vanof de O.A.D. noar Okk’nbrook. Het weer zat zich hèèmoal op. Okk’nbrook altied gezellig, al was het terras in ’t begin nog akelig leuig. Welgeteld één’n supporter, mà gelukkig, zô gangswieze kwam der nog een betje volk biej. Toen één kèèr het èèrste versje oaver Okk’nbrook klunk, leup het hèèle terras vol. De lèu wadd’n bes te passe. De Hoolter Korhaan’n zung’n as liesters. Zie hadd’n der duudelijk zin in. Noa de pauze gung het vedan met ne good gevulde maage. De straottèègels wörd’n, biej wieze van sprekk’n, uut het terras e zung’n en doarnoa môs het op noar ’n Smidsbeelt. De zunne en de wind wadd’n ôônze kammeroad en zô kwam e wiej op tied an um de Hoolter te loat’n heur’n, waw we àmoa instudèèrt hadd’n. Toen de Hoolter Dèèrns de Korhaan’n ôôns oflöss’n, völ der ne stilte oaver ’n Beelt. Hèèl hôôge in de veert’n heur’n ie de stemme van Evelien; “Mine eyes have seen the glory of the coming of the lord.” De beire koor’n zung’n het indrukwekkende refrein, Glory Halleluja. ‘N Smidsbeelt genöt. Het blèèf nog lange gezellig en de môôie verhaal’n kwamm’n van alle kàànt’n. Ééne der van mö ‘k oe toch metgèèm’n. Ôônze ôôldheidkamer Hoolt’n hef ne geweldige expositie oaver ’n oorlog, zô heur’n ik. Op machtige paneel’n en op film zeej’ de dôffe ellende van ‘n oorlog. Dus op vief mei, met bevrijdingsdag, èèm’n kiek’n biej het ôôlde gemeeentehuus en ie belèèft van dichte biej wat er in die tied àmoal gebuurt is. Zie bint lös van tiene tut zèume. Doar is miej uutdrukkelijk op het harte bund’n, dàj det neet meugt miss’n. Duur alle gezellighèid verget ie de tied, haal ie Betsy en Ria duur mekaa en dan wördt het brôôdnèurig, um op huus an te trèè. Biej huus zeej’ det de koning het ôk gezellig hef e had. Meteen woj’ wier met de nèuze op de feit’n e drukt in wat vun môôi làànd ôw we wont. Duuzenden slachtoffers biej de aardbeving in Nepal, grôôte bràànd, biej ongerèègeldheed’n in Baltimore en gruuwelijke bericht’n uut Nigeria. Dôôd en verdarf, oaverà um ôôns hen en wiej meugt hier met zien all’n de verjeuirsdag vier’n van Willem. Loaw we det Oranjegeveul, het geveul van àmoa met mekaa, vaste hôôld’n. Ôk vuur de kommende wekk’n, het geveul van herdèènk’n van al die mèèns’n, diet de bevrijding neet met hebt meug’n maak’n. Zie hebt er vuur e zörgt daw we, noe à zèumtig joar làànk, in vrèè met mekaar hebt könn’n lèèm’n. De kômmende tied èèm’n noar die tentoonstelling oaver al die ellende, zôdet iedereene wier good wèèt, daw we det neet wier wilt. Wis en waarachtig neet.
De Vèèrkàànte Viefkop.