Zeuiw we der hen goan of neet? Gelukkig det de vrouwe zèè, loaw we mà goan, noe köw ’t nog. Wat ne machtige môôie zaal, de Poppe ofgelaai’n vol. Het was drek al onmeunig gezellig. Het begun met bloasmuziek van de Brààndheultjes. Ie snapt neet wiet den naam bedach hef, hij hef ter in ieder geval gen verstàànd van, want zie spöll’n de sterr’n van ’n hemel. Fienpreuvers zörgt er vuur zörg’n dàj’ disse lèu der biej hôôlt, want ààns wördt het een stuk stiller in de tèènte. Èèm’n noa acht’n begun President, Michiel de Regent, met het ankondigen van de Road van Elme. Doar kwamm’n ze binn’n stoem’n, elf môôie jonge hekkalver. Drek ter noa doar wadd’n Prins Wonder de Barbier en Adjudant Dallywood an de buurte. Het fees kon beginn’n. Het was mà good det Prins Wonder en de Road van elme gereservèèrde plaats’n hadd’n, ààns hadd’n ze der neet biej in e könt. Het programma verleup vlotjes. ‘N èèrst’n atiest vund zien opkomst zô môôi det e geerne ne herhaling wol zeen. Zo wörd’n hij vuur de tweede kèèr met onmeunig völle lawaai noar binn’n e bloaz’n. Grôôt was de verrassing toen der in één kèèr ne lakei de feestzaal in leup. Hij verkondig’n zien eeg’n evangelie. De môônd van de bezeukers völ lös, want doar was e Koning Wander, de waanzinnige Mister Jägermeister. Het èèrste wat e ôôns vertell’n was, det per 1 februari ontslag had e nömm’n as barbier. Gen wôônder at oe zönne, Prins Wonder, oe vrög um juus meer te goan wark’n met het Keunedarpse carnaval. Det is vroag’n um trammelant. Mister Dalhuuz’n en mister Jägermeister ontpopp’n zich as duurgewinterde artiest’n en doarmet was de kooke nog lange neet op. De Splôôder in de zaal wörd’n moesstille toen Diekerhooker Matthijs an de buurte kwam. Det wörd’n later op ’n oamd wal ààns toen blek det de Rooftopstudio uut Splôô, Edwin, Wendy en Coen van Hoevelaak, de Keunedarpers van het joar wadd’n e wörd’n. Volkomen terecht volgens Prins Wonder. Det vund’n ze trouwens zelf ôk wà. Het verwôôndern eur dat det neet völle eerder was gebuurd. De stemming zat er good in en det wörd’n àllèène mà better toen het Brookduo zien opwachting maak’n. De zaal dein’n met ,”Môôi, môôi, môôi is miene deerne.” Noa de pauze wörd’n het àllèène ma gezelliger en volgens de man in de buut lèè der ôônder sommige steule nattighèid van het lach’n. Het Brookduo sleut de oamd of met de Badmusse op de rugge op de toafel en de Weuste mill’n tuss’n de feestende Keunedarpers. Prins Wonder gung de hèèle zaal duur, een mèènse is genne mechiene. Mangs dach ik dà ‘k dubbel zagge, mà ’t wadd’n de Popp’njongs. ‘S-oamds de keerl, mà ’n ààndern männ’n wadd’n der toch wà tèèkens van verval. De vrouwe hef genött’n. Volgend joar, aw we gezôônd blieft, goaw we wier, want Koning, Wonder, Man van stoal, Kèunedarp lacht, vuur ôôns àmoal.
De Vèèrkàànte Viefkop.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
