Het was wier zô veer. Ôônz’n joarlijksen gàànk noar de Bôône. Opa haal’n der in de tied ’n pak met ’n “wèèffoutje” en mien vaa gung der hen umdet de keerls pink’n van ‘m koch’n. Zô wass’n de ééne hàànd ’n ààndern. Noa daw we ne lieste hadd’n e maakt, van wat er àmoal e koch môs word’n, gunge wiej richting Èènter. Ja wiej, de vrouwe vuurop. Het is iedre kèèr wier marteln. Gelukkig was het neet zô starvensdrôk. De winkel was hèèmoal ààns in e richt as vuurig joar. Van alle kàànt’n kekk’n ze miej an, van die môôie slàànke etalagepopp’n. Neet ech miene moat’n en à hèèmoa neet mien’n lèèftied. ‘N èineke veerder stun ne pôppe van nen ôôld’n keerl. Det liekt er meer op, dach ik biej miejzelf. Meteen begun het keerltje te lach’n. Hij was lèèm’nsech en ik leup e, nog umme kiek’nd, vedan. De vrouwe had à drei hemde en ne verkôôper e vunn’n. Nette keerl, strak in ’t pak en hij had er zô te zeen, zin in. Det môs ôk wà, want wiej hadd’n ne hèèle lieste. Mooders had in de gauwighèid à drei bokses biej de hemde. Het jäske was nog neet eens e kèuz’n. Gelukkig gung det redelijk vlot. Dan begint het gepas met de bokses. ‘N één’n is te krap en ’n ààndern te duuster. Uutèindelijk heij’ der ééne dent good is, mà dan krökkelt e wier te völle en netuurlijk bint ze àmoa völs te làànk. Ik heb ôk zukke korte beentjes. De vrouwe hef èigelijk hèèmoa gen verkôôper nèurig. Zie roast langs de schapp’n en vuur daj’ der arg in hebt heij’ vief verschillende hemde en bokses an e had. Het duur’n miej völs te lange. In onvervalst plat Hoolt’ns loaj’ bliek’n, hoej’ der oaver dèènkt. Ôônz’n verkôôper veul’n zich, met miej, ôk slachtoffer en rök ziene kààns. Hij snèuf ne kèèr en vreug met de beste bedoeling’n; “Kôm ie uut Riess’n?”. Ie schrikt oe toch de klaplazerus. Det Hoolt’n en Riess’n op mekaar an greuit, det gelèuf ik noe wà ne kèèr, mà det ze in Èènter gen verschil meer heurt tuss’n Hoolt’ns en Riessens, doar woj’ toch hèèmoa stille van. Gelukkig, hij herstell’n zich duur in de rappigheid nog een paar Hoolter naam’n noar vuurt’n te breng’n. Eerlijke, zien wark dèur e good, mà det e miej ne greune dasse op ne griez’n jas wol verkôôp’n, gung miej te veer. Het kon neet miss’n ne CDA-er en woer kwam e vedan? Loa mà zitt’n. Noa twei uur waw we de grötste kammerèui. Het lieske was of e warkt en wiej konn’n an de koffie. Hij môch al die sporthemde wier op de kaarte speel’n. De greune dasse is bliem’n hang’n. Van de lèu möw ’t hemm’n, zô steet er in de kökk’n en zô is ’t mà net. De Bôône en vaa dach’n der hetzelfde oaver en det hef ze gen windeier e leg. Wis en waarachtig neet.
De Vèèrkàànte Viefkop.
