Trugge noar de joar’n zestig van de nèèngtiende eeuw. Doar wörd’n een männeke geboor’n. Zien vaa was nachtwaker. Hij zôl ‘m opvolg’n as leste nachtwacht van Hoolt’n. Achttienhonderd en één’nzestig. Wat ne tied. Gen auto, gen trein, gen fietse, radio of tillevisie. ‘N paar kèèr per dag ne postkoetse. Alles gung met met de beenewaag’n of met peerd en waag’n. De enigste verharding, de grôôte stroate duur Hoolt’n. De kern Hoolt’n tell’n neet meer dan een paar honderd bewonners. Jan Bargman had meerdere baantjes. Hij was ôôndermeer nachtwaker en lanteernopstekker. Oaverdag vull’n e de petröllie biej en maak’n e de glèèskes van de lanteerns schôône en ’s oamds gung e met de lädder op de rugge de lanteernpeuile langs um ze an te stekk’n. Elektrisch, nôôit van eheurt. ’S Oamds um tien uur was het berregoanstied. Dan gung e rôônd met de klepper en galm’n het duur Hoolt’n. “Tien uur hef de klokke, ie könt slaap’n en ik möt waak’n. De mèèste mèèns’n hadd’n geneens ne klokke. Vrog noar berre en vrog der uut. Hij waak’n ‘n hèèl’n nacht, met een paar ààndern, um te kiek’n of ter gen gespuus duur Hoolt’n leep. De kôôplèu mônn’n der ‘s nachts vrog uut um noar de markt te goan. Hij maak’n ze wakker en dan leup’n ze met een paar beesjes an ‘t töuiw noar Vreez’nvenne. In 1909 krèèg Binn’n Jan eervol ontslag as nachtwaker, mà hij blèèf nog dôôdgrèèver, umrooper, klokk’nluuder en waagmèister. Binn’n Jan was nog à klein van stuk. Volgens oaverlèèvering e môs biej het luud’n van de klokke, iedere kèèr hôôge opspring’n um het klokk’nteuiw noar beneed’n te krieg’n. Vuur al die baantjes krèèg e per joar mà barre wèinig, f 225,00. Doarneust was e ôk nog boer. Det wil zegg’n, zô as zô völle lèu had e een beesje op stal. Met de kruuwaag’n haal’n hij een vrachtje knoll’n uut’n Èènk. De lèu zèèd’n dan “Jan wat hij toch môôie knoll’n. Zie wuss’n wà better, oonz’n klepperman had de dikke knoll’n àmoa boam’nop eleg. Zie pleug’n ‘m mangs ôk nog. Zie heul’n nem ne klôômp vuur de kruuwaag’n at e, oaver ’n Beelt, noar huus leup, zôdet alle knoll’n uut de kruuwaag’n kiep’n. Vuur joar’n trugge kwam kwam ik ter achter det diss’n Jan nen oom was van mien opoe. Ôk Kôôpman (’n Krul) was familie. Hij maak’n de kleppers. Met eene der van treed’n ik later vaake op as Klepperman. Toch zô ‘k neet geerne met Binn’n Jan hemm’n will’n ruil’n. Toen hij in 1932 met pensioen gung hebt de Hoolter nog collectèèrt, zôdet e zien huuske een betje kon opknapp’n. Het was gen vetpot.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
