Jan Willem Lubbersen

Een verhaal uut een beukske van de Oldheidkundige kring in Battum. Diss’n Lubbersen is geboor’n in 1925 in ’t Neerdarp, as zönne van Jan Lubbersen en Hendrika Kers. De vuuroolders komt vermoedelijk uut’n Ham. Zôl doar het gezegde vandan kômm’n, Hoolt’n en ’n Ham scheert ze oaver één’n kam? Jan Willem geet noar de christelijke schoole, tèèng’noaver de melkfebriek. Det betèèkent, alle daag’n 8 kilometer hen en wier. De èèrste joar’n geet e met de beenewaag’n, in gezelschap van een paar euldere mèikes. Later mag e op de fietse. Verkèèr is ter neet, hôôguut een paar boer’n met peerd en waag’n en melkrieders. In Hoolt’n zeej’ de busse van de firma J.G.P. Müller, de latere OAD. Ziene èèrste juffe op schoole is Truida Dikkers. Goeie herinnering’n hef Jan Willem an Meister Haaring. In de oorlogsjoar’n zit diss’n mèister in het verzet in Doarle. Het is ne môôi’n tied op schoole. Biej good weer voetbalt ze met mekaar in het Sportdal. Met Koninginnedag, op 31 augustus doot ze spöllekes op de Voorsboerswèire van de femilie Teeselink an de Riessenseweg. Noa zèum’n klass’n lèègere schoole kump e thuus op de boerderieje. Hij volgt in die tied de oamdschoole, de Algemene Landbouwcursus. Disse kursus wördt egèèm’n in de Bosschoole, duur Mèister Koldeweij. Later geet e noar de Landbouwwinterschoole in Hengel Ziene jonge joar’n bint neet makkelijk. Met het verloat’n van de lèègere school brek ’n oorlog uut. Èèrs mark’n hij der nog neet völle van, mar in twei en vèèrtig könt alle jonge jongs vanof 18 joar word’n op ereup’n vuur de arbeidsdienst. Det doot ze neet àmoa. Sommigen besluut um ôônder te duuk’n. An de Helhuuz’nweg wördt een heult’n barakk’nkààmp in ericht. Doar maakt de jonge jongs kennis met het “Nationaalsocialistische gemeenschapsideaal”. Zie volgt er theorie- en exercitieless’n. Zie meugt er bosgrôônd um egrèèm’n. Zie maakt brààndgänge en produceert mienhoolt. Het enigste waap’n wat ze hebt is de schuppe. Noa doll’n dinsdag (5 september 1944) vindt de Arbeidsdienst roemlôôs zien èine. Het lèèm’n doar is ééntonig. Sommige van disse jongs vindt eur’n weg noar de boerderieje van Lubbersen vuur een betje vertier. Jan Willem zut in die oorlogsjoar’n de vliegtuug’n oaverkômm’n. De luchtgevecht’n bint neet van de lôch, vuural die ééne kèèr in september ‘44. Hij is an ’t eerpel gardern at er ne jager vlak oaver kump. Hij lig plat op ’n boek in ’t eerpellàànd. Doar oaverkump ’m niks, mar an de Roalterweg wördt Jehan Grooteboer uut Okk’nbrook, op de dörsmölle dôôd eschött’n. Ôk biej ne lateren razzia was het gevoar oaverà. Ne jonge uut Apeldoorn wörd’n op zien ôônderduukadres. dôôd eschött’n. Saam’n met zien vaa en twei brèurs, bint de Lubbersen in ’t veeld an ’t wark. Zie wordt net op tied ewaarschouwd en duukt met schrik in de bokse ’n slôôt in. Èèm’n later springt de Duutsers oaver eur hen. Zie hebt de Lubbersen neet ezeene of woll’n ze neet zeen. Wie zal ’t wèèt’n.