Jammer

Vol goeie mood rèèd ik op 27 april noar de aubade. Het was à redelijk drôk op ’n Beelt. Ech vol was het neet, mà het was ôk an de frisse kàànte. Wat opvöl was, det er zô wèinig kinder wadd’n. Het griesgehalte oaverheers’n. De tied det de kinder àmoa noar het gemeentehuus kwamm’n um te zing’n, saam’n met de oolders, lig à längere tied achter ôôns. Jammer. Ik heule de mood er in en wörd’n hèèmoal Oranjegezind toen ze miej de te zing’n versjes, op een oranje pepier, in hàànne drukk’n. Drek betrök mien gezichte, àmoa onbekèènde versjes. Jammer. Met het Wilhelmus en het Sallandlied heul miene tekstkennis op. Vanuut de veert’n heur’n ie HMV ankômm’n. Het korps is ter neet grötter op e wörd’n en de drumband was ter zelfs neet biej. Jammer. Noa het openingswoord, woej’ neet ech vrolijk van wörd’n, begun de aubade. Doar wörd’n hèèl magertjes met e zung’n en det was te verwacht’n met zukke nummers. Woer bint de de Hollààndse versjes, ’t is plicht det iedere jonge, de blanke top der duinen en in een blauw geruite kiel. Is det neet meer van disse tied? Jammer. Die haw we nog wà met könn’n zing’n zôônder pepier. De börgemèister zèè, det wie de leedjes oaver viem’ntwintig joar wal met zôll’n könn’n zing’n. Ik woag ’t te betwiefeln, de aubade löp ne dôôdlôôp’nde weg in. Jammer. Hèèl èèm’n hopp’n ik nog det de bedriegertjes lèèm’n in de brouwerieje zôll’n breng’n. Jammer genog neet, zie blèèm’n uut. Gelukkig wadd’n der ne hôôp kinder met de oolders noar de rommelmarkt e kömm’n en wörd’n het toch nog gezellig in Hoolt’n, met de Brààndheultjes as gangmakers. De bedriegertjes bint nen anwinst vuur ’n Smidsbeelt, mà wà’k van det ààndere monument mör e zegg’n, ik wèèt het neet. Al een moal of wat bin ‘k vanof Riess’n kômm’n rie en dan zee ‘k den kaal’n bôôm doar ligg’n. Het is ne verstoring in het môôie landschap oaver ’n Èènk hen. Het is net of het Beuk’nlaantje der neet meer is. Jammer, loaw we hopp’n daw we der an went en daw het ongeliek an ôônze kàànte hebt. Het belèèvingspad, mag ik het hôôld’n op het Beuk’nlaantje? Vèèr en vief mei stoat vuur de duure. Kennelijk bint er lèu diet koegelt op de Canadeez’nfietsroute. Zie komt noar Hoolt’n um der achter te kômm’n det die route neet e fietst wordt. Ôôit is e bedach en uut e warkt duur de VVV, mà der wördt kennelijk niks meer met e doane. Jammer. Zô wörd’n ik zundagmiddag e belt op ’n Beelt, hoe of het zat met de Canadeez’nroute. Doar wadd’n vrèimd’n noar Hoolt’n e kömm’n um de route te fiets’n. Gen mèinse kôn zegg’n hoe of de vörke in ’n stell’n zat. Jammer. Misschien iets vuur het Canadeez’nontmoetingscentrum um de route doar te loat’n start’n. Hier en doar wat anpass’n, het blif de meuite weert. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.