Wiej zatt’n achter ne grôôt’n beker zuukelaa en genött’n van de andach die we krèèg’n van al die Broabààntse kôôplèu. Zie strekk’n ôôns met de grovve hàànde oaver de kop en gaff’n oe ’n kwartje um zeutighèid vuur te kôôp’n. Tut noe touw was ’t àmoa bes met e völl’n. Dan, in één kèèr geet er ne golf van onröste duur ’t café, de beeste wordt e löst. De koffie wördt snel op e drunk’n en de marktjässe goat àmoa noar de lading. De marktkaartjes wordt driftig verkoch. Met koppels teglieke komt ze de waag’ns uut. Iedereene wil vuuran stoan, um mà ne goeie plaatse te krieg’n op de markt. Dan is ’t zô veer. De kuurmeisters bint drôk gangs um de schets’n noa te kiek’n. Der wördt ôk nog kontrolèèrt op mond en klauwzeer. In de veert’n stoat, vaa en opa. Allebeire vèèr pink’n an ’t töuw. Dan bint ze duur de controle, ne klap op de kôônte van de pink’n en dan zee ‘k ze in de veert’n, half hang’nd tuss’n vèèr beeste de bôch um e goan. Zelf scheet ik binn’n duur en bin nog net op tied um de èèrst’n op de plaatse an te zeen kômm’n. Zô gauw at ze àmoa stoat begint vaa de beeste op te tuug’n. Groote klôdders vet wordt op de rugg’n van de pink’n e strekk’n. Zie wordt er centimeters grötter duur. Het gehèèl wördt mill’n op rech e knipt, zôdet ze nog vèèrkàànter liekt. Het boam’n ste gedeelte van ’n stat wördt glad e knipt, teglieke met de bill’n. Zô stoat ze der noa ’n uur, op volgorde van grötte, môôi geknipt biej. De èèrste boer’n komt à snoem’n en vroagt pries. Die prieze wordt hôôge an e heul’n. De mèèst’n lôôpt duur um te kiek’n of ter mèuiere en gekèupere beeste bint. Doar steet in één kèèr ne kôôper. Hij wil der vieve. Wat vukke vieve. Vaa tikt ze met ’n marktstok of en vrög geeld. Het boertje krimpt in mekaa. Hij schrikt van de pries. Het is een spel. Vaa die kik ‘m op dezelfde menèère an, as det e helg is op ôôns, umdaw we is wier ondèug’nde hebt uut e haalt. Doar wördt geeld e bèudne. Een jödd’nbod à ‘k vaa zô bekieke. Arg vrèindelijk zut het er neet uut. Hij höuwt den boer de hààndne zowat of. Dan geet ’t snel, te man ne kwart en doar is ’t, dar geluk. Hij is tevrèène, de beeste wordt uut de riege zet en ’n hààndel geet vedan. Het ofrekk’n kump later wà. Netuurlijk is ’n hààndel ôk wal is minder, mà mèèstal wörd’n der in ’n Bosch geeld verdeend. Det môch ôk wà, het wadd’n lange daag’n. ‘S nachts um één uur van huus of en àj’ mazzel hadd’n , waj’der um drei uur wier, mà het wörd’n vaake völle later. Môôie tied’n, mar àmoa vuurgood vöt. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
