Ik goa bie opa wonen

Zie was zo blie, eindelijk had ze eur zwemdiploma. Deur de corona had ze der een joar langer oaver motten doon. Zo jammer, gen eene mocht bie het ofzwemmen weazen. Zo zatte wie te koekeloeren noar een tillevisiescharmpje. Wie zagen eur, helemoal alleene, de rondjes trekken. De wille was op eur gezichte te leazen, toen ze eindelijk het zo begeerde diploma kreeg. Natuurlijk sprunge wie drek in de auto, um het zeer verdeende kedootje te brengen. Het kleine dingk stroal’n an alle kanten. Zie was helemoal uut eur gewone doon en ’s middags kreeg ze ook nog eens ne nieje paspoppe. Zie was ter zo blie met, alleene, zie kon der niks te best met geworden. Mooder lag eaven op berre en pappa leet de hond uut. Zie veulden zich wier alleene. Toen ook breurke leef eur de gek an stök, sleugen de stoppen deur. Met ne helgen kop begun ze, op bloote veute, an de lange tocht noar opa. Gelukkig waren der mensen, diet het kleine hummeltje zagen lopen. Zie belden direkt de olders en zo kwam dit avontuur tut een good einde. Anderhalve kilometer op blote veute. Zie had er gen schrammetje an oaver geholden. De olders hadden der meer an geleden dan den ondog zelf. Natuurlijk heb ik eur gebeld en verteld dat opa zich wezenloos was geschrokken. Zie was zich van gen kwoad bewust en vreug, “Hoe zo, wezenloos, ie zit toch neet in een weeshuus?” Wat er in zun kinderheufke allemoale ummegeet, kunnen wie mangs neet bevatten. Noa enige uutleg snapte zie det opa zich bezorgd had gemaakt en det ze in het vervolg better eerst kon bellen. Met die belofte werd de heurn op de hoake gelegd. De foto’s in de app bewezen ook det ze gen noadelige gevolgen had oondervunden van barrevootse kuiertocht. Nee heur, volgende wekke geet ze vedan veur het B-diploma. De weg noar volwassenheid is ne langen, vol hobbels en koelen en zal nog wel meer verrassingen geven.