As klein keerltje leup ik vuur de zôvölste kèèr het weggetje duur, an de eene kàànte ’n greuntetuin en an de ààndere kàànte ’n kipp’nlôôp van opa. Môôi weer, opa zat op de klinkertjes, vuur ’t huus te kiek’n. Ik leupe de kökk’n op en schèuive een steultje biej‘m neuis. “Opa hij is à wier grötter e wörd’n. Ôônze ôôg’n gung’n in de richting van ’n Bèusebarg. Oaver de bèume hen zag ie de umtrek van ne tillevisietoor’n in anbouw. Ie zagg’n ‘m alle wekke greui’n. Het was het begin van ne nieje tied. Àj’ de ààndere kàànte uutkekk’n, oaver de wèid’ns van Diessenplas, kek ie nog deepe ’n geurd’n in, biej Gert van ’n Bos achter ’t huus. Veerder was ter nog niks. Gen Haarschoole an de ééne kàànte en gen bejaard’ncentrum an de ààndere kàànte. Het zôl rap verààndern. Ie zagg’n Hoolt’n greui’n. Tillevisie haw we zelf nog neet, dus drèèj’n wiej de radio an. Met een kraakerig geluud volg’n wiej de Olympische speel’n vanuut het veere Amerika. Ééne Jan Pesman wun zilver. Het was pas ’n vèèrd’n medaille op de speel’n en goold haw we nog nôôit e wunn’n. Det was vuurbeheul’n an de Noor’n. Ja de Noor’n, die dèud’n toen nog met. Het zôl rap verààndern. Ie zagg’n ze greui’n. De nieje tied brach ôôns het kunsies en ne hèèle riege van medailles. Noe in Sotsji, wördt het zôô gangswieze gewoon daw we ééne, tweie, en dreie wordt. Mà het is nog neet of e leup’n, doar kump nog meer. Ôk Hoolt’n is verteegenwoordigt in Ruslàànd. Zôl Mark van ’n Schreur zien kunske van vuur vèèr joar trugge könn’n herhaal’n? Ie magt ‘m die druk hoaste neet oplegg’n, mà toch. Het zôl machtig môôi weer. Hij hef goold op zak, dus woerumme neet nog ééne. Ie zagg’n ‘m greui’n, het leste half joar. Gelukkig hooft zien opoe noe neet op te bliem’n tut mill’n in ’n nach. Nog één kèèr 1.45.57, zôl det genog weer? Loaw w’t hopp’n en zô neet dan stoaw we wier rap met beire beene, stèèvig op de Hoolt’nse grôônd. Doar bint nog àànder dinge in ’t lèèm’n diet belangriek bint. De klèine jonge, ie zeet ‘m greui’n. “Opa grote toren”. Zô rèè’k met ‘m op Markel an. Ôônderweg kek e wiej iedere kèèr wier noar den tillevisietoor’n. Ie zagg’n ‘m greui’n. In één kèèr stun e wiej an zien’n voot. Det hèèle kleine keerltje biej den onmeunigen grôôt’n toor’n. Hij möt nog hèèl wat greui’n. Deepe ôônder ’n indruk, rèè we op huus an. Hij proat’n ‘t honderd uut. De èèrste stapp’n op weg noar, wie zal ’t zegg’n. Het maakt neet uut, grôôte of minder grôôte dinge. Miene gedach’n, biej de 1000 en de1500 meter schaats’n goat noar opoe Schreurs. Eur gedach’n bint vaste biej va en de kleinzöns, goold of gen goold, want zie bint eur àmoal èèm’n leef. Zie zag ze greui’n, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.