Wiej goat er völs te makkelijk an vuurbiej. Misschien kenne wiej het woord agèès neet meer, mà zie bint van alle tied’n. In de joar’n vuur 1900 gung de knecht’n en de dienstmeid’n hèèl vaake biej de boer in de kost en kwamm’n mar hèèl èèm’n wier thuus. In de lôôp van de tied wörd’n det mèènselijker. Zô kump in miene gedacht’n op, det opoe zèè, det ze vrogger had e dèènt biej ne boer. Det was neet àllèène het huushoodelijke, mar ôk het zweuirdere wark op het làànd. Duurleer’n was ter neet biej. Zie was zô good det ze ne klasse moch oaversloan, mà noa de lèègere schoole gung ie an het wark. Zie gung der prat op det ze twei roggemèèiers kon anbind’n. Op hèugere lèèftied was het eur an te zeen. Zie was hèèmoa met egreuit met de rogge in de wind. In latere joar’n wörd’n het deen’n verààndert. Ie wadd’n dan dienstmèike, det klunk à wat vrèindelijker. De mèèste vrouw’n van de vuuroorlogse generatie bint det wal ewes. Ie könt het oe hoaste neet vuurstell’n, mà hier in de umgèèving was duurlèèr’n eerder uutzundering dan rèègel. Ie wust’n neet better. Het duurleer’n kwam pas good op gàànk noar den oorlog. Doar kwam nen Ulo-schoole, diet klein begun mar eind joar’n vieftig, leerling’n trök vanuut Markel, Loar’n en Battum. Vuur de eerste generatie van noar ’n oorlog een grôôt geluk. Het boer’nwark nam of en de baantjes in het bedriefslèèm’n kwamm’n binn’n het bereik van de noa oorlogse jeugd. Tèèngswoorig leert alle kinder vedan. De mèugelijkheed’n bint grôôt. Gelukkig, loaw we hopp’n daw we neet trugge hooft noar die vroggere tied’n. Loaw we vuural gebruuk maak’n van alle mèugelijkheed’n diet an e beuidne wordt. Um trugge te kômm’n op de huusheuldsters, zie bint er gelukkig nog altied, onder de naam huushooldelijke hulpe of interieurverzörger. Het bint àmoa naam’n vuur mèèns’n diet machtig good wark doot en vaste neet minder bint dan, wie dan ôk. Vaake net, àj’ zelf een betje moeilijk zit, komt ze oe help’n. Doarumme disse wekke vuur die mèèns’n, diet gen doctorandus bint e wörd’n of börgemèister, mà huushooldster, petje of. Doarneuist bint er netuurlijk nog völle meer groep’n, diet ôk neet vergett’n meugt word’n. Wiej wèèt màr als te good det in tied van nôôd, juust die mèèns’n der vuur oe bint. Al disse mèèns’n en in ’t bezunder de huusheuldsters, loaw we ze in onze arm’n sluut’n, want zôônder köj’ neet.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
