Humme,

De verlechting van de karsbèume buut’n is vôt. Het enige wàj’ nog zeet is her en der, de grôôte verlechte lôôpstall’n biej de boerderiej’n. Nee, de beeste stoat rechtervoort neet meer dichte neuist mekaa an de reppel, mà lôôpt her en der rôônd duur die grôôte ruumtes. Het zat miej an ’t dèènk’n, toen ik ’s oamds de tillevisie anzett’n um te kiek’n noar het programma, de nieje boer’n. Het brach ne zèè van herkenning en ongelèuf. Beeste, neuist mekaa an de reppel. Herkenning um het feit det die beeste heurns hadd’n en ongelèuf, hoe of de lèu gangs wadd’n met det vèè. Het begint er à met, àj’ zeet, det ze het drèuge strôô noar de mestvaalt brengt. In één kèèr bin j’ zelf bèèzig met het oprelk’n van de pink’n. Het drèuge strôô der èèrs èèm’n ofhaal’n, dan de mest in de gruppe en doarnoa, duur het stalduurke, noar buut’n. Het drèuge strèusel der wier ôônder an evult met vars strôô. De lèu wadd’n zuunig en doar môs niks oaverdeuidigs word’n verkwàànseld. De beeste stunn’n boek an boek en met een rèègelmoatig “humme” maak’n ze wat ruumte, duurdet ze de kop langs de ààndere kàànte van de reppel gôôi’n. Met het melk’n gung het net zô. Op het commando, “humme” krèèg ie de ruumte um der met ’n emmer en de melkstool tuss’n te könn’n. Het gung in alle röste en die beest’n gung al as vanzelf opzied, at ze oe met de de emmer an heur’n kômm’n. Vingervlug en met vaste hàànd belàànd’n de stroale melk in de emmer en noa een ne minuute of tiene was het trechte. Hèèl ààns as dàj’ twei man stark, an wèèrskàànt’n, zeet jengeln an die speun’n. Doar leup’n ôk nog ne kippe of wat, mà de èèrste daag’n wadd’n de eier neet te vind’n. Pas ne kleine wekke later vund’n ze der langs de slôôtkàànte meer as twintig. Doar hadd’n ze wà ne lôôp vuur meug’n maak’n. Pannekooke bakk’n lukk’n ôk neet ech. Het rikwark maak’n van môôie gezaagde plàànk’n en mekaa der uutzaag’n op môôie rechte balk’n past neet ech biej die joar’n zestig. Al met al kwam de nostalgie noar boam’n en hàj’ de kouw wier an het töuw, kort vuur an biej ’n snoet’n. Biej de èèrste de beste vlog noar vuurt’n, umme haal’n, ààns köj’t wà schudd’n. Zô wörd’n ’t oe eleert. De man diet het töuw te làànk heult, had geluk, hij had de rimm’n wal könn’n brekk’n. Wiej blieft het volg’n. mà zie möt nog wà better saam’n wark’n, ààns haalt ze de eindstrèèpe neet. “Humme”, heur j’ neuist oe en ie drèèit oe op de ààndere kàànte.