De vergriezing slöt touw, mà det köj’ van de verveling neet zegg’n. Disse wekke een verhaal van ne bekèènd’n hoornbloazer. Hij trek à lange van Drees, mà dooarneuis trek e ôk nog in zien ééntje, op nen ôôlderwets’n motor duur de Hymalaja. Het gekke is, det e doar op meer dan viefduuzend meter hèugte, rare gedach’n krèèg. Zelf gif ’t an as gebrek an lôch, mà het kan ôk nog wal is wat ààns weer. Zelfs de motoor’n gung’n doar slechter lôôp’n duur gebrek an lôch. Noe is det neet zô arg, want as ’t den opgif, loaj’ oe gewoon wier van den barg of roll’n. Àj’ der in Hoolt’n ééne tèèg’n kômt, met starke verhaal’n oaver de Hymalaja, dan heij’ ’n juust’n vuur. Zien verhaal, op den hôôg’n barg’n, wi ‘k oe neet onthôôl’n. Hij zal ’t oe vaste zelf ôk nog wal is vertell’n. Loat goan. Net as in hèèl Hollàànd heiw we in Hoolt’n ôk een hèèl nös met lèu diet Jààns’n heet. Loa we mar is een rondje maak’n en dan begin ik in de grôôte stroate op de grôôte poorte an. Net vuur de ôôle boer’nleenbàànke wonn’n Jààns’n van Geelder, metselaars en schorsteenuutvinders. Ôônder de poorte duur rechtsof, wônn’n ôk wier Jààns’n, uut dezelfde femilie, mà de huusnaam was Siene. Een paar huuze veerder, ne Jààns’n met as huusnaam ’n Hammer. Hij kwam uut ’n Ham en was rèiziger in leer. Wie goat vedan, richting Splôô. Ôônder an de Motieweg,wier Jààns’n, Beerndje van de Smid. Altied èèm’n zwart. Àj’ ‘m ’s mäns vuur nèèng’n uur in Hoolt’n zagg’n was e à zô zwart as roet. Der tèèg’noaver nog ne Jààns’n, de Dekkers keerls, twei vriejgezell’n. An de hàànd van de wiesheid uut de Hymalaya fietse wiej ’n Vlishook in. Doar kômme wiej an biej het grôôte Jààns’nnös van Hengelveeld. ‘N èineke veerder an de Roalterweg hàj’ Jàànsen Voelmans. Ie wèèt wà, duur de wekke spöll’n ze op het harmonika en zundags op ’t örgel van de karke. Wiej stekt oaver noar Vôônderschott’n. Doar wônn’n Henk Jààns’n, Henkie van ’n Schell’n Dekker, ’n best’n voetballer dent Hoolt’n ôôit hef e had. Later was e schoolmèister en nog later leupe binn’n as hotelhôôlder in Amsterdam. Trugge op Hoolt’n an, de Loarnse weg op, Jààns’n Melo, zie kwamm’n van Almelo en wadd’n metsellèu. Met ne grôôt’n bôch de Karkstoate duur, kom ie biej Jààns’n, Boer Biet. Veerder ’n Kol op hàj’ eerder Ab Jààns’n. Hij was, timmerman, biej de brandweer en hij slep schaats’n, veerder was e nog roadslid en oorlogsheld. Zie hebt neet vuur niks ne stroate noar ‘m e neumt. Langs de Hoffes keerls, zak e wiej de Elta of en kômme wiej in ’n Bèusebarg biej Menums’ boerderieje. Tèèg’nswoorig doot ze in peerde. Der tèèg’noaver èinigt het verhaal biej Jààns’n, Evertjes. Noe mà hopp’n det er gen ééne vergett’n is, mà geliek hef e, zôônder Jààns’n was ’t in Hoolt’n mar een kaal spul, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
