Wie hebt er lange op mönn’n wacht’n, mà de zunne is ter wier. Het is net oj’ zelf ôk wakker wordt. Ie kuiert ne kèèr um ’t huus hen um te kiek’n wat er àmoa de winter oaverlèèfd hef. Toch mark ie à gauw det het in de schaa nog merakels kôôld is. Ie zet oe, uut de wind, op ’t bäänkske in de zunne, um het ôôge is èèm’n te verwenn’n. Völle valt er nog neet te zeen. Het schoolgoande volk zit àmoa nog dikke in de kleere. Nen èènkeln fanatiek’n wielrenner in de bekèènde kluur’n’van de eenigste bàànke, woe ‘k gen geeld an hebbe met betaald, schöt met ne rotvaart oaver de weg. De buurvrouwe löp met grôôte stapp’n en korte mouw’n noar de postbusse, mà det dut ze ôk biej ach groad’n vörs. Doar woj’ neet ààns van. De buurman hè ‘k van ’t joar, noa niejoarsdag nog neet wier e zeene. Ik dèènke det e met al den schnèè, deepe in de wintersloap is e kömm’n. Nee, het völt buut’n nog hard tèèg’n met het môôie uutzich. Toch kump het vuurjoar der an. Ie heurt de vèugeltjes fluit’n en zelfs de èèrste vèugeleijkes bint al e snèuvelt in het nöstelgedrang. De schnèèklökskes bleuit al een tiedje, mar ôk de crocuss’n scheet in alle kluur’n noar boam’n. Gelukkig, vuurjoar. Wat hebt de lèu der wat of e klaagt oaver den winter en in ’t bezunder de schnèè. Niks dèug’n der van. Biej het èèrste de beste bûjke lèè het hèèle làànd plat. De files gung’n noar grôôte hèugtes en de lèu ôk. In huus verkettert ze de witte massa’s um ’n ààndern dag in de auto te stapp’n um de schnèè op te zeuk’n en der ôk nog is völle geeld vuur neer te tell’n. Biej huus klaagt ze der oaver det er zôvölle schnèè lig en doar klaagt ze at er gen schnèè is. Het is neet gauw good. Wiej hebt een betje winter e had met wat meer schnèè as ààndere joar’n. Mar al met al is nog wà met e völl’n. Möj’ oe vuurstell’n dàj’ ech is wier een winter kriegt met wekkenlàànk schnèebujj’n. Dan geet het hèèle làànd plat en köj’ ech de börste nat maak’n. Het zal der noe wà neet meer van kômm’n. Wie hôôlt het op het vuurjoar. Der wier op uut op de fietse. Poas’n steet à zô vuur de duure. De jongs bint à helderop an ’t hoolt slepp’n. Het wach’n is op het èèrste kievitsei. Nee, die màj neet meer raap’n. Àllèène à de kick daj’ der eene hebt e vunn’n, gif oe al een good vuurjoarsgeveul. Zô begint vuur iedereene de vuurjoarshormoon’n te wark’n. Nog een paar warme daag’n en ’t grös begint te greui’n . De wilgenkatjes scheet uut de knöppe en de vrouwe uut de sloffe, doot de geit’n is noar buut’n het is môôi vuurjoarsweer.
Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
